Quantcast
Channel: Słowem Malowane
Viewing all 1263 articles
Browse latest View live

Niedziela z obrazem.

$
0
0


The Lesson, 1861 (The Writing Lesson)
Jean-Baptiste Jules Trayer (French, 1824-1909)
Private collection
 Height: 45.72 cm (18 in.), Width: 38.1 cm (15 in.)
Olej na płótnie



Uporządkowane wnętrze pokoju - dywan, tapicerowane krzesła, stół, zasłony i dzieła sztuki. Być może widzimy guwernantkę podczas jednej z lekcji, jaką udzielała dziewczynce pochodzącej z zamożnej rodziny. Sugerują to też ubrania. 

Jean-Baptiste Jules Trayer urodził się i zmarł w Paryżu. Podpisywał swoje prace "Jules Trayer". Specjalizował się w malarstwie rodzajowym. Uczył się malarstwa pod okiem swojego ojca. Zdobywał medale II stopnia w 1853 i 1855 r.


Źródła:
Wikipedia anglojęzyczna i polskojęzyczna
 


Agata Polte, Nowe jutro.

$
0
0


Oliwię poznajemy, gdy jest wrzesień a ona rozpoczyna ostatnią klasę w liceum. Przed nią studniówka, matura, potem studia. Swój wolny czas od jakiegoś czasu dzieli między pracą w weekendy jako hostessa i wolontariat w przedszkolu w dni powszednie. Zarobione pieniądze skrupulatnie odkłada. Z kolei czas spędzony z dziećmi pomaga jej uporać się z traumą sprzed trzech lat. Wówczas, po wypadku samochodowym, rozpada się wizja szczęśliwej rodziny. Tata Oliwii przerywa terapię u psychologa, a swoje jedyne ukojenie bólu odnajduje w alkoholu. Mama, aby utrzymać rodzinę najmuje się do różnych prac przy sprzątaniu. Bezrobotny ojciec pod wpływem alkoholu wszczyna awantury i sprowadza kolegów, a mimo to mama Oliwii „daje mu czas” na znalezienie własnej drogi uporania się z tragedią. Wraz z córką toleruje jego zachowanie od miesięcy. Rodzinne problemy nie gasną, nabrzmiewają, nadejdzie dzień, gdy ujrzą światło dzienne.


Jedyną przyjaciółką Oliwii jest bezpośrednia Tamara, o którą wkrótce również trzeba będzie się martwić. Dziewczyna poznaje też w przedszkolu Mikołaja, który został odesłany tam na prace społeczne. Poznany chłopak staje się jej ostoją, namiastką bezpieczeństwa oraz normalności.czy jednak rzeczywiście?

Agata Polte wnikliwie i z wiarygodnością kreśli świat pełen pokus dostępnych dla młodzieży. Tematy dotyczą rodziny, kręgu przyjaciół, zajęć w szkole i poza nią oraz miłości. Tyle tylko, że u Agaty Polte rozwija się ona powoli i w wielkiej mierze polega na zaufaniu. Tu intymność jest sprawą ważną i nie traktuje się ją lekko. Odkładana jest na przyszłość.Na pierwszym miejscu znajduje się kwestia utraty dziecka przez rodziców i rodzeństwa, nagle rozerwanie silnej więzi i bliskości, pogrzebanie marzeń, poczucie winy, chwiejne stany emocjonalne i różne sposoby radzenia sobie z wewnętrznym cierpieniem. Czy po tym może nadejść nowe jutro, normalny dzień, początek? Podejmowane przez autorkę tematy nie należą do łatwych, toteż powieść wywołuje w czytelniku wiele emocji.

                       

Agata Polte, Nowe jutro, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie styczeń 2019, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 288.

Jolanta Kosowska, Trzy razy miłość.

$
0
0

Jolanta Kosowska w powieści Trzy razy miłość serwuje czytelnikowi historię miłości, w której nieporozumienia, brak właściwej komunikacji, swoiste fochysprawiają, że bohaterowie - Martyna i Łukasz - ciągle się ranią i przez lata mijają.

Poznają się w okresie studiów na jednej z imprez organizowanych po zawodach zimowych. Łukasz jest studentem fizjoterapii, Martyna – medycyny.Na przestrzeni kolejnych miesięcy młodzi zbliżają się do siebie. Bratnie dusze. Okazuje się jednak, że Łukasz marzył od zawsze o medycynie, a jego ojciec proponuje Martynie intratny zarobek. Dostanie sowitą zapłatę, o ile Łukasz zda egzaminy wstępne. Utrzymująca się sama Martyna podejmuje się wyzwania. Czyni to jednak nie dla pieniędzy, a dla samego Łukasza. Zaniedbuje własne studia, tymczasem traci na rzecz swojego chłopakaenergię i czas. Z letargu próbuje wybudzić ją przyjaciel Krzysiek. Gdy dziewczyna dostrzega, że dla Łukasza medycyna zostaje postawiona na pierwszym miejscu, w końcu otwiera oczy. Ze zdumieniem dochodzi do wniosku, że jest tą wielką miłościąrozczarowana i tak właściwie nie wie, które oblicze Łukasza jest tym prawdziwym. Potem daje jednak chłopakowiszansę. Znów jednakczuje się oszukana. Taka zabawa i gonitwa trwa lata.



Przy Martynie jest ciągle Krzysztof, pojawia się córka, a Łukasz popełnia kolejne błędy po których nadchodzą konsekwencje. Spotykają się po latach i ponownie doznają bólu i cierpienia. I tak to trwa.

Miałam wrażenie, że w tym wszystkim brak jest elementarnej komunikacji. A przecież miłość to też bliskość, zaufanie, wiara we właściwe dokonywanie wyborów tej drugiej połówki. Martyna po usłyszanych od Łukasza przez telefon słowach po prostu decyduje się go opuścić. Nie ma żadnej kłótni, żadnych wyjaśnień, jakichkolwiek wykrzyczanych słów, podejmowanej walki, pójście na kompromis.Martyna jest ciągle niezdecydowana. Irytujące staje sięzatajanie prawdy i kolejne lata spędzone z dala od ukochanej osoby. Łukasz ma żal do siebie za wykonywanie niewłaściwych kroków. Wiele jest tu niedopowiedzeń i niedomówień. Nawet przez smsa nikt nie potrafi wysłać konkretnej informacji.

Historie poznajemy z perspektywy Martyny i Łukasza, Krzyśka i Małgorzaty. Autorka pokazuje, że wszyscy popełniają błędy mniejsze i większe. Bohaterowie tkwią w przeświadczeniu, że decyzje jakie podejmują są słuszne. Widoczny jest brak dialogu i walki oraz upór i duma. Nawet happy end wydaje się nie być taki happy i satysfakcjonujący oraz nie do końca zamknięty.



Jolanta Kosowska, Trzy razy miłość, wydawnictwo Novae Res, wydanie 2019, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 298.

Zakochana Trójmiasto. Antologia.

$
0
0
 
          Książka jest zbiorem dziesięciu opowiadań różnych autorów, a wśród nich: Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, Adriana Bednarka, Niny Reichter, Augusty Docher, K.N. Haner, Anny Kasiuk, Jolanty Kosowskiej, Daniela Koziarskiego, Anny Szafrańskiej, Małgorzaty Wardy.
           Jak to bywa w przypadku takich książek, poszczególne opowiadania reprezentują inny styl i poziom. Łączy ich główna tematyka oscylująca wokół miłości oraz miejsce wydarzeń – Trójmiasto czyli Gdańsk, Sopot, Gdynia. Jedynie w opowiadaniu Agnieszki Lingas – Łoniewskiej wyruszymy do małej miejscowości leżącej w Borach Tucholskich, a Nina Reichter zabierze nas do wsi Szpęgawa.
            Na kartach opowiadań czytelnik wędrować więc będzie znanymi w większości ulicami. Na kartach opowiadań spotykamy też bohaterów w różnym wieku, wypełniających różne zawody (nauczycielka, kelnerka, marynarz, pisarze, instruktorka fitness i dj-ka, trenerka personalna). Są też osoby o różnych doświadczeniach życiowych. Wszystkie opowiadania pokazują jednak miłość pozbawioną lukru, rzeczywistą, krwistą wraz z towarzyszącymi rozterkami, problemami, kompromisami. Znaleźć tu można zarówno nostalgię i sentyment, jak i rozpacz, cierpienie i ból.
            Na uwagę zasługuje opowiadanie Małgorzaty Wardy, w którym matka opowiada córce historię związaną z jej przyjściem na świat. Moty transplantacji serca pojawia się w opowiadaniu „Tatuażu serc” Joanny Kosowskiej. Dość niefortunne sformowania znalazłam jednak w dość dobrym i mrocznym opowiadaniu Adriana Bednarka „Druga randka”. Urokliwe jest opowiadanie Anny Szafrańskiej. Podobało mi się opowiadanie Niny Reichter. To historia mężczyzny piszącego romanse i nauczycielki jego syna. Daniel Koziarski pokazał jak wspaniałym może być zmysł obserwacji, wyobraźnia i bagaż doświadczeń dorosłego człowieka. Trochę tragifarsy znaleźć można w opowiadaniu K.N. Haner, bo zupełnie nie rozumiem tego dwuletniego wyroku bohaterki. Chaos występuje też w opowiadaniu Augusty Docher.
             To dobry zbiór opowiadań, dzięki któremu poznałam autorów dotąd mi nieznanych. Wiele w nich odcieni emocji i kreatywności autorów. Niebanalne historie o miłości.

Zakochana Trójmiasto. Antologia, wydawnictwo Novae Res, wydanie 2019, okładka miękka, stron 394.

Niedziela z obrazem.

$
0
0


Young Lady with a Parrot, data nieznana
Eugène Accard (1824-1888), Francja
Private collection
 Signed lower right E. Accard
Height: 101 cm (39.76 in.), Width: 81.5 cm (32.09 in.)
Olej na płótnie




"Kwiat" symbolizuje: nadzieję -  niewinność, cnotę, czystość, dziewictwo - wdzięk, wiosnę, słodycz, harmonię, nadzieję, małżeństwo. Tu kwiaty – polne - są zerwane, mogą więc symbolizować utratę czegoś z powyższych elementów. Ptak z kolei jest utożsamiany z wolnością, tu ograniczoną przez klatkę. To papuga, rajski ptak, który potrafi przystosować się do otoczenia. Zauważyć można otwarte drzwi klatki i otwarte drzwi budynku na zewnątrz.  Być może oznacza to też tęsknotę za wolnością tej młodej kobiety. Kolor niebieskiej sukni symbolizuje czystość i świeżość, a jednocześnie chłód. Obrus bordowo-czerwony jest kolorem życia i skrajnych uczuć. Tłem staje się chiński parawan i krajobraz na zewnątrz. Być może dziewczyna stoi przed podjęciem ważnego wyboru, ważnej decyzji. Być może decyzja stanie się końcem jej panieńskiej wolności. Złota bransoletka to symbol kobiecej cierpliwości i lojalności. Dłoń dziewczyny promienieje dobrocią, łagodnością i miłością.

...

Eugène Accard wystawiał na Salonie od 1848 do 1873 roku. Początkowo był malarzem portretowym, potem zajmował się malarstwem rodzajowym.



Danuta Marć, Wyniosła i przyjaciele.

$
0
0


Wyniosła i przyjaciele Danuty Marć to książka, którą z powodzeniem można klasyfikować wśród tych edukacyjnych i przyrodniczych. Autorka przenosi bowiem czytelnika w świat natury, a oczami muchy nazywanej Wyniosłą pokazuje go od strony zazwyczaj niedostępnej. Podstawowa wiedza szkolna dotycząca głownie owadów, ślimaków, pajęczaków została przemycona przez autorkę na karty książki za pomocą wspaniale opowiedzianej historii. Chodzi tu o budowę owadów i wplecenie prawdziwego nazewnictwa w opowieść.


Mucha Wyniosła jest przemądrzała, jasno określa swoje zdanie, przekazuje wiadomości innym małym stworzonkom. Gdy skakun Bajdorek, trzmiel Bombus i ślimak Forteca są zaintrygowani białym „zjawiskiem”, to ona szybko rozwiewa ich wątpliwości, że to guma do żucia, która stanowi niebezpieczeństwo dla małych zwierzątek. W dodatku gumy wyrzucane przez ludzi w lesie mogą rozkładać się nawet pięć lat. 


W książce poznajemy też między innymi ćmę, pasikonika Oktawę, szerszenia, motyle, ważkę. Autorka nadała zwierzętom cechy ludzkie. Obdarzone zostały odrębnymi charakterami. Autorka ukazuje świat przyrody takim, jakim jest w rzeczywistości. Ślimak ma mięsistą nogę pozostawiającą lśniącą smugę śluzu na drodze; ćma zmierzchnica trupia główka ma potężne cielsko w żółto-czarne pasy; trzmiel burczy głośno i basowo. Bazuje na harmonii i symbiozie.Treść uzupełniają ilustracje Anety Krelli – Moch, które ukazują przyrodę bez zbędnego fantazjowania.

Opowiadania poszerzają wiedzę małego czytelnika o przyrodzie i ekologii oraz wzbudzają jego zainteresowanie. To plastyczne opowieści, które zaciekawią małego czytelnika.



Danuta Marć, Wyniosła i przyjaciele, wydawnictwo Bis, wydanie 2019, ilustracje: Aneta Krella-Moch, okładka twarda, stron 64, kategoria wiekowa: 5-12 lat. 

Agnieszka Lingas-Łoniewska, Randka z Hugo Bosym.

$
0
0



Jagoda Borówko to kobieta po trzydziestce, obecnie singielka, pracująca w jednej z agencji kreatywnej. Gdy wyjeżdża na ślub swojej przyjaciółki poznaje przystojnego mężczyznę Hugo Bosego. Początek był jednak fatalny: mała kłótnia o taksówkę. Potem okazuje się, że oboje są gośćmi na przyjęciu weselnym. W dodatku dość ciekawie spędzili wieczór. Jagoda pewna jest, że nieznajomego już nigdy nie spotka. Niespodzianka przychodzi dość nagle, gdy okazuje się, że jej nowym przełożonym w pracy jest właśnie on.  Jak tu nie wierzyć w przeznaczenie? Przyciąganie między Jagodą i Hugo nadal istnieje, a uczucia rozwijają się. Co jednak przyniesie przyszłość?


Jagoda marzy o miłości i w końcu o rodzinie. Naciski kierowane są też od strony rodzicielki, która nie może doczekać się, że córka w końcu ułoży sobie z kimś na dobre życie. Ostatni partner, Jan Andrzej Kos, to bawidamek i klient agencji, z którym Jagoda ku swemu niezadowoleniu nadal musi pracować. Nie wiadomo, co kobieta w nim widziała, ale z pewnością nieodpowiedni mężczyzna u boku nie jest lekiem na samotność. Wynikają z tego same kłopoty. W trudnych sytuacjach Jagoda może liczyć na wsparcie swoich przyjaciół. Z kolei Hugo to mężczyzna po rozwodzie, wrażliwy, ambitny, przedsiębiorczy i wydaje się, że idealnie pasuje do Jagody. Zraniony jednak już raz przez kobietę, nie do końca potrafi zaufać po raz drugi. 

Randka z Hugo Bosym to komedia romantyczna, napisana z humorem, szczyptą ironii i sarkazmu. Historia opowiedziana została dzięki pierwszoosobowej narracji, stąd czytelnik poznaje rozterki głównych bohaterów. Wątki miłosne napisane są bez zbędnego epatowania łóżkowych scen, a dialogi zostały napisane blyskotliwie. Perypetie Jagody i Huga czyta się więc z przyjemnością. Na uwagę zasługują rzeczywiste historie wykorzystane przez autorkę w książce. Dobra zabawa gwarantowana.



Agnieszka Lingas-Łoniewska, Randka z Hugo Bosym, wydawnictwo Burda Książki, wydanie 2019, oprawa miękka ze skrzydełkami, stron 280.

Niedziela z obrazem.

$
0
0

Śmierć Stefana Czarnieckiego, 1844 
Eliza z Branickich Krasińska
olej, płótno
wymiary: 29,0 x 35,5
właściciel: Muzeum Pałacu Jana III Sobieskiego w Wilanowie
nr inw. Wil.1628
depozyt: Muzeum Romantyzmu w Opinogórze
eksponowany w Zameczku







Nie wiem czy zauważyliście, że autorką obrazu jest Elżbieta z Branickich Krasińska (1820-1876), żona Zygmunta Krasińskiego.  Datowany na 1844 r., kiedy Eliza spodziewała się pierwszego dziecka.Wydźwięk obrazka oczywiście jest patriotyczny.
Czarniecki zmarł w czasie podróży do Lwowa 16 lutego 1665 roku w Sokołówce koło Złoczowa od postrzału otrzymanego podczas tłumienia buntu w Stawiszczu.
Według legendy w niedzielę 15 lutego 1665 roku, na prośbę umierającego Hetmana zabrano w podróż do Lwowa. Zima, zaspy, paskudna zimowa pogoda. Po drodze zatrzymano się na noc w małej chałupie w Sokołówce. Na prośbę Czarnieckiego wprowadzono do izby jego konia - białego rumaka. Koń schylił łeb nad konającym panem, tak jakby rozumiał co się ma wydarzyć. Po spowiedzi Hetman zasnął. Poniedziałkowym rankiem już się nie obudził. Wkrótce po śmierci Hetmana skonał jego wierny koń.

Poniżej znaleziona podoba wersja legendy, malowana prawie dwadzieścia pięć lat później przez innego artystę. 


Leopold Löffler, Śmierć Stefana Czarnieckiego, 1860 r. 
 

Chronologia sztuki: oś czasu kultury zachodniej od czasów prehistorycznych po współczesne.

$
0
0


Chronologia sztuki pod redakcją Iaina Zaczka to książka przedstawiającaw formie szybkich odsłon wiadomości, kluczowe przemiany w ramach historii sztuki, kultury i historii, jakie miały miejsce w Europie zachodniej od czasów prehistorycznych aż po współczesne. Książka powstała pod redakcją Iaina Zaczka prezentuje streszczenia, omówienia dzieł sztuki, prezentacje, paski boczne przygotowane w dziedzinach wiedzy przez takich autorów jak: Ian Chilvers, Emma Doubt, Ann Hildyard, Susie Hodge, Ann Kay i Carol King.


W jednej książkowej pozycji ukazanych zostało tysiące lat. Znaleźć tu można obfitość faktów pogrupowanych w pięciu rozdziałach: starożytność i średniowiecze, renesans i barok, rokoko i neoklasycyzm, romantyzm i później, epoka nowoczesna. Nie ma tu jednak konwencjonalnych podziałów na okresy historyczne, szkoły i ruchy artystyczne. Lektura pokazuje jednak, że Młody rycerz Vittore Carpaccio powstał zaledwie cztery lata wcześniej od MelancholiiAlbrechta Dürera. Zwrócono odrębnie uwagę między innymi na: przedstawienia świętych, miniatury portretowe, obrazy piekła, rozwój drukarstwa, gotycki horror, kolonie artystyczne, sztukę plakatu. Na osi czasu z kolei odnaleźć można mniej znane szerszemu odbiorcy zaznaczenia o tym, że: Robert de Bruce odnosi zwycięstwo nad królem Anglii Edwardem II w bitwie pod Bannockburn (1314); Pirat Czarnobrody po zajęciu „La Concorde” wprowadza rządy terroru na wybrzeżach amerykańskich i na Karaibach (1717);  Eadweard Muybridge wykonuje swoje przełomowe próby fotograficzne analizując ruchy konia (1878); Sony wprowadza na rynek walkmana, przenośny odtwarzacz kaset audio (1979). Ostatnią zaznaczoną datą jest rok 2017 z podpisem: rozpoczyna się Brexit, formalny proces wycofania Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, na podstawie art. 50. Traktatu unijnego.


Książka zawiera wiele kolorowych reprodukcji, które powiązane zostały z osią czasu. Na tej ostatniej zaznaczono dodatkowo zachodzące zmiany w postrzeganiu sztuki, wynalazki, zmiany zachodzące na tle społecznym, politycznym, gospodarczym, literackim i naukowym. Jak można oczekiwać po takiej książce, zachodzące zmiany podkreślone zostały przez standardowe i powszechnie znane dzieła sztuki począwszy od malowideł naskalnych z Lascaux i Palety Narmera, poprzez Tkaninę z Bayeux, obrazy Boscha, Botticellego, Caravaggio, Rafaela, Vermeera, Jeana-Antoine’a Watteau, Eugène Delacroix, Édouuarda Maneta, Gustava Klimta, Pabla Picassa, Paula Klee, Grant Wooda, aż po Andy Warhola i współczesne instalacje. W książce pojawiają się także mniej znane dzieła sztuki i pojęcia: wortycyzm, land art (sztuka ziemi), YBA, sztuka figuratywna. Znaleźć tu też można bardzo ogólną próbę klasyfikacji i uwzględnienia różnorodnych form sztuki (performance, fotografia, film, instalacje) przykładowo z lat 2000-2017. Najbardziej znaną formą staje się street art (sztuka uliczna). 


To prezentacja swoistego miksu, jaki na przestrzeni lat zaserwowała nam historia w zachodzących przemianach religijnych, kulturalnych, społecznych, gospodarczych, politycznych, etycznych. Książka ukazuje więc rozwój sztuki w szerokim kontekście. Dzieło sztuki nigdy nie powstaje w próżni. Badać go należy w odniesieniu do zachodzących w danym czasie przemian i faktów. W kontekście tego, analiza dzieł sztuki staje się nie tylko interesujące, ale i niejednokrotnie prowokujące.



Chronologia sztuki: oś czasu kultury zachodniej od czasów prehistorycznych po współczesne, wydawnictwo Arkady, wydanie 2019, pod red. Iain Zaczka, tytuł oryg.: A Chronology of Art: A Timeline of Western Culture from Prehistory to the Present (2018, USA), tłumaczenie: Bożena Mierzejewska, oprawa twarda, format: 22x26 cm, stron 288.

Spotkanie z Agnieszką Lingas-Łoniewską.

$
0
0
Gdy 16 marca 2010 roku ukazała się recenzja książki Agnieszki Lingas-Łoniewskiej "Bez przebaczenia" w ogóle nie przypuszczałabym, że 10 lat później - 27 lutego 2019 r. - będę miała przyjemność po latach wirtualnych kontaktów spotkać się z Autorką w rzeczywistości i w dodatku prowadzić spotkanie. Były to też moje "pierwsze koty za płoty". Owe 10 lat temu nawiązała się również moja współpraca z wydawnictwem, z którym Agnieszka Lingas-Łoniewska była związania przez lata. Moja blogowa współpraca z Novae Res trwa do dziś. 

Autorka mówiła o nowej i starych książkach, wznowieniach oraz planach wydawniczych. Będzie się działo :) Odsyłam do fanpage autorski Autorki: Agnieszka Lingas-Łoniewska Pisarka  oraz grupy skupiającej fanów.

Autorka z kolei podpisała umowę z Burdą Książki. 13 lutego 2019 r. miała premierę jej pierwsza książka wydana pod nowym znakiem "Randka z Hugo Bosym". Tuż przed spotkaniem odebrałam paczkę z nowym wydaniem trzech tomów trylogii Zakręty losów (nowe wydawnictwo, nowa redakcja, nowa korekta, świetna grafika).


Spotkanie było zorganizowane przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Ciechanowie i wszystkie poniższe zdjęcia wraz z innymi zostały opublikowane na fanpage'u. Odsyłam, bo warto :) Jednocześnie dziękuję Dyrektor Alicji Wodzyńskiej za propozycję poprowadzenia spotkania, a tym samym urzeczywistnienia marzeń, Zaś Pracownikom Biblioteki za bardzo sympatyczne i naturalne przyjęcie.








*recenzje blogowe książek Agnieszki Lingas - Łoniewskiej

Agnieszka Lingas-Łoniewska, W szpilkach od Manolo.

$
0
0


Choć sama nie chodzę w szpilkach, to bardzo lubię oglądać ten typ obuwia zarówno w sklepach, jak i podziwiać na nogach kobiet. Buty są niejednokrotnie piękne, a gama kolorów jest szeroka. Bohaterka powieści Agnieszki Lingas-Łoniewskiej uwielbia szpilki. To trzydziestopięcioletnia Liliana, wyzwolona singielka, autorka książkowego bloga, pracownik jednej z korporacji. Nie jest to jej wymarzona praca i powoli dojrzewa wewnętrznie do wykonanie zmian. Teraz jest jednak kierownikiem jednego z działów i ma to szczęście, że przyjaźni się z innymi kobietami jej podlegającymi. Jest też bezpośrednia, uszczypliwa i potrafi walczyć jak lwica o swoje racje. Gdy więc okazuje się, że jej miejsce parkingowe zostaje zajęte przez nieznajomego, szybko przechodzi do kontrofensywy. Jeszcze tego samego dnia czeka ją niespodzianka, bowiem nieznajomy okazuje się nowym dyrektorem w „fabryce”. Nowy szef jest przystojny, ujmujący i zarazem irytujący. Przyciąganie będzie jednak działać. 

Lilianna ma też rodziców, którzy dbają o jej dobrom. Mama za każdym razem utyskuje nad jej staropanieństwem i bijącym zegarem biologicznym. Gdy więc zjawia się z Kanady po raz kolejny przyjaciel z dzieciństwa ma nadzieję, że może tym razem córka znajdzie szczęście. Cóż, nie wie, że to gej. Lilianna w rodzinnym domu bywa więc rzadko, woli swoje mieszkanie i trzy koty. Szybko też Michał zdobywa sympatię rodziców kobiety, na której zaczyna mu zależeć. W dodatku musi dbać o jej bezpieczeństwo, co nie należy do łatwiejszych zadań. W korporacji dzieją się rzeczy dziwne, a nowy szef ma do wypełnienia pewną kryminalną misję.

W szpilkach od Manolo to komedia romantyczna z małym wątkiem kryminalnym w tle, którą czyta się z przyjemnością. Powieść okraszona została z humorem, ciętymi ripostami, odrobiną ironii i sarkazmu. Narracja jest pierwszoosobowa. Schematycznie, ale zabawnie. Jedyny mankament istnieje w tym, że książkę czytałam bezpośrednio po najnowszej powieści Randka z Hugo Bosym i znalazłam wiele czynników stycznych (korporacja, przyjaciel gej, nadopiekuńcza rodzicielka, dyrektor-przystojniak). Tak czy siak dobra zabawa za każdym razem.

Randkę mam Szpilki  czytałam w wersji egzemplarza bibliotecznego, wobec jednak wznowienia książki pod koniec roku, niechybnie się w nowy wydanie zaopatrzę.



Agnieszka Lingas-Łoniewska, W szpilkach od Manolo, wydawnictwo Novae Res, wydanie 2013, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 236. 

Lutowe.

$
0
0
Tym razem będzie więcej zdjęć, miesiąc bowiem był szczególny.
Przybyło więcej, bo zrealizowałam mężowskie bożonarodzeniowe talony w stolicy w księgarni TAK CZYTAM na Pradze. W tym roku było znacznie lepiej pod względem doboru książek w dziale beletrystycznym, bo pojawiły się nowe wydawnictwa. Nadal trzymam się zasady, aby nie brać nic poważnego, albumowego etc. Wyjątek jest zrobiony dla książki Edwarda Raczyńskiego (świat zawodowy).






Poniżej zakupione lub od wydawnictw:


Bella Poldark i Randka z Hugo Bosym - zakup własny
Rozkosze namiętności - od wydawnictwa BIS


Miłość z błękitnego nieba od wydawnictwa Edipresse Ksiązki 
pozostałe to zakupy własne (Palmer bardzo lubię, a pozostałe z wynikłego zainteresowania wysokimi ocenami)


 Wszystkie trzy wspaniałe wydania od wydawnictwa Arkady


Sposób na księcia - zakup własny (do kompletu, pierwsza część wyżej)
Kółko się Pani urwało - prebook od wydawnictwa W.A.B. - premiera  3 kwietnia 2019 r. 
trzy tomy Zakrętów losu - zakupy własne, po raz pierwszy czytane kilka lat temu, ale teraz jest nowa redakcja, nowa  korekta, nowe wydawnictwo i świetne okładki; dotarły z księgarni akurat wczoraj przed spotkaniem.


 A dziś - ostatniego dnia lutego - pojawiła się jeszcze jedna przesyłka. Będzie gratka czytelnicza dla mnie. Warto podkreślić, że za tłumaczenie odpowiada Paulina Surniak, która prowadzi bloga Miasto Książek, jeszcze dłużej niż ja ten.  Przesyłka od Wydawnictwa Poznańskiego.


dla dzieci od wydawnictwa BIS:



Przeczytane w lutym;
1. Denise Hunter, Splątane marzenia (t.2 Copper Creek)
2. Agnieszka Lingas-Łoniewska, Bez przebaczenia (powtórka)
3. Agata Polte, Nowe jutro.
4. Jolanta Kosowska, Trzy razy miłość.
5. Zakochane Trójmiasto. Antologia.
6. Agnieszka Lingas-Łoniewska, Randka z Hugo Bosym.
7. Agnieszka Lingas-Łoniewska, W szpilkach od Manolo.
8. Agnieszka Lingas-Łoniewska, Zakład o miłość (powtórka)
9. Agnieszka Lingas-Łoniewska, Brudny świat (powtórka)
10. Danuta Marć, Wzniosła i przyjaciele (czytana synowi)



Czy czuję jakiś ciężar? Absolutnie nie :) Pierwszeństwo jak zawsze mają książki nadesłane od wydawnictw, a tych jest jak zawsze stonowana liczba. 
A przecież luty to najkrótszy miesiąc w roku? To chyba na przekór wyszło :) 
Zauważyłam, że apart w komórce po kilku latach nie stanowi już dobrostanu, czas chyba na wymianę. Przepraszam, za brak ostrości.
z pozdrowieniami 
zaksiążkowana B.

Krystyna Mirek, Miłość z błękitnego nieba.

$
0
0
 
książka dotarła w walentynkowym opakowaniu :)
 
          To walentynkowa opowieść o Angelice i Danielu, którzy w okresie święta zakochanych mają się spotkać w Krakowie w celach jedynie zawodowych. Angelika po latach wraca do rodzinnego miasta, gdzie w dzieciństwie zaznała wiele bólu i cierpienia. Udało jej się uzyskać stypendium w Niemczech i wydostać ze środowiska w jakim dorastała, tyle tylko że wraz z dokonaniem wyboru porzuciła młodsze rodzeństwo, którym się opiekowała. Od tamtej pory ani brat, ani siostra nie chcieli utrzymywać z nią kontaktów. Angelika skończyła studia i znalazła dobrze płatną pracę. Obecnie była elegancką kobietą, zdecydowaną w prowadzeniu interesów, z pozoru oschłą, ale wewnętrznie wrażliwą. Gdy szef wysyła ją do Krakowa, aby mogła sfinalizować umowę z potencjalnym kontrahentem, na jego warunkach, mimo osobistych wątpliwości, podejmuje się tego zadania. Skrupulatnie rozpracowuje zebrane informacje o jej konkurencie – Danielu. Mężczyzna jest jednak przekonany, że to on obłaskawi przeciwniczkę i zdobędzie podpis na swojej wersji kontaktu. Negocjacje w noc walentynkową przynoszą niespodziewane rezultaty. 
 

          Dla Angeliki i Daniela to praca i kariera stałysię w życiu najważniejsze. W planach Angeliki nie ma miejsca dla mężczyzny, w życiu Daniela zbyt wiele było lekkich miłostek. Niespodziewanie budzą się w nich emocje i nowe uczucia. Próbują walczyć, trzymać się wytyczonego planu, ale to nie wpływa na ostateczne rozstrzygnięcie. Angelika musi zmierzyć się z przeszłością. Daniel to mężczyzna, którego życie nadal podglądają rodzice. Wychowanyzupełnie odmiennych warunkach od Angeliki.

         To ciepła, przyjemna powieść o miłości, drugiej szansie, zaufaniu i podejmowaniu trudnych wyborów,z przewidywalną fabułąi lukrowym zakończeniem wpływającym na wyobraźnię czytelnika. Mało tu dialogów, za to wiele czytelnik o losie bohaterów dowiaduje się z opisów stosowanych przez autorkę. Stwierdzam nawet, że fabuła został opowiedziana. 

         Warto nadmienić na koniec, żeMiłość z błękitnego nieba (wyd. Edipresse Książki, 2019) to walentynkowe wznowienie powieści Miłość z jasnego nieba (wyd. Feeria 2014).



Krystyna Mirek, Miłość z błękitnego nieba, wydawnictwo Edipresse Książki, wydanie 2019, okładka miękka, stron 328.

Niedziela z obrazem.

$
0
0
The Maternal Reproach, 1775-1800,
Louis-Marc-Antoine Bilcoq (1755-1838), Francja
oil on canvas,
Dimensions (H x W x D) 8 1/2 in x 6 1/2 in
Portland Museum


Obraz ma wydźwięk moralizatorski. Wiele takich obrazów gromadzono w kolekcjach we Francji pod koniec XVIII wieku. 

Matka wskazuje palcem oskarżycielsko na córkę, a sama spogląda na pustą klatkę dla ptaków. To symbol utraconego dziewictwa i panieńskiej niewinności. Potwierdza to zachowanie dziewczyny oraz ukrywającego się i wyczekującego za drzwiami jej kochanka.  

Konsekwencje tego znaleźć można w drugim obrazie, który stanowi parę dla pierwszego.

The Beleaguered Mother, 1775-1800,
Louis-Marc-Antoine Bilcoq,
oil on canvas,
Dimensions (H x W x D) 8 1/2 in x 6 1/2 in
Portland Museum



Młoda kobieta jest kilka lat starsza, wygląda na zmęczoną i zapracowaną. Ma dwoje dzieci. chłopiec płacze ukryty w fartuch matki, dziewczynka bawi sie kijem.  z tyłu widać pochyloną postać, być może to babka. Nie ma śladów ojca. 



źródła:
wikiepdia

Historia sztuki. red. Stephen Farthing.

$
0
0


Historia sztuki to kolejna propozycja będąca kompendium całościowej wiedzy o sztuce od czasów prehistorycznych do współczesnych. Nie ma tu jednak terytorialnej granicy. Scharakteryzowane zostały też epoki, najważniejsza literatura, dzieła sztuki i ich oddziaływanie ujęte w szerszym aspekcie. Przykładowo przy okazji renesansu oddzielnie omówiono: wczesny renesans, renesans wenecki, dojrzały renesans, renesans północy. Wśród autorów znaleźli się między innymi: Susie Hodge, Wendy Osgerby, Iain Zaczek, Amy Dempsey, Stephen Hooper. Nad wydaniem czuwał Stephen Farthing.


Przy krótkiej analizie wybranego dzieła sztuki, zaprezentowana została oś czasu, na której zaznaczone zostały daty dotyczące tła politycznego, społecznego, gospodarczego, kulturalnego. Odbiorca poznaje również najważniejsze daty z życia danego artysty. To jednak dzieło (obraz, grafika, rzeźba, fresk, mozaika, fotografia, instalacja) staje się centrum i podstawą przyswojenia wiedzy przez czytelnika. Ważne jest skupienie na danym obiekcie i zrozumienie intencji artysty i przekazu dzieła. Oprócz reprodukcji ukazanej w całości, autorzy książki zwracają uwagę na ważne miejsca na tymże dziele sztuki. W przypadku Wielkiej odaliski(1814) Jeana – Auguste- Dominique Ingresa jest to: władcze spojrzenie, niezgrabna poza, kadzielnica i krzywizna pleców. W przypadku Mleczarki (ok. 1658) Johannesa Vermeera będą to: światło, gwóźdź na ścianie, kafle z delft, chleb i blat stołu. Dane omawiane w opisach zaprezentowane zostały na skrótowych wycięciach z obrazu. 


Oprócz tego czytelnik poszerza swoją wiedzę poprzez przyswajanie pojęć. Gdy prezentowana jest attycka amfora czarnofigurowa (ok. 540-530 p.n.e.), wówczas wyjaśnione zostaje pojęcie malarstwa czarnofigurowego. Przy Zakliniaczu węży (1907) Henri’ego Rousseau w kolorowej ramce znaleźć można wyjaśnienie pojęcia "sztuka naiwna"; w przypadku Ambasadorów (1553) Hansa Holbeina Młodszego poruszono termin "anamorfizmu". Mowa jest też o zastosowanych kolorach i źródłach światła. 

Obok znanych dzieł sztuki w książce znaleźć można informacje mniej znane. O ile nieco więcej wiemy na temat sztuki Japonii czy Chin, to już potencjalny czytelnik niezaznajomiony z tematem, nie byłby raczej w stanie nic powiedzieć na temat malarstwa radźpuckiego. Omówiona została też na przestrzeni epok między innymi: sztuka islamu, Siuksów, wysp Oceanii, Afryki. Klarowne wyjaśnione zostały pojęcia z zakresu sztuki. 


Układ książki jest dobrze skonstruowany i pozwala na szybkie przyswojenie wiedzy w zakresie podziałów istniejących w szerokiej dziedzinie jaką jest historia sztuki. Nacisk położony został przede wszystkim na uważną obserwację dzieła sztuki i zaangażowanie odbiorcy w jego poznanie. Każdy z działów i podrozdziałówstanowi pewną całość i może być studiowany niezależnie od treści pozostałych. O swoisty rodzaj przewodnika obejmujący zdumiewającą liczbę kierunków pomocny w studiowaniu i poznawaniu w ramach szerokiego terminu jakim jest "historia sztuki".


Historia Sztuki, wydawnictwo Arkady, wydanie 2019, red. naukowa Stephen Farthing, przedmowa Richard Cork, tytuł oryg.: Art: The Whole Story (2010), tłumaczenie: Piotr Lewiński, Małgorzata Szubert, tłumaczenie uzupełnień: Katarzyna Maleszko, okładka twarda, stron 576.


Historia kina, red. naukowa Philip Kemp.

$
0
0
 

Historia kina pod redakcją naukową Philipa Kempa i przedmową Sir Christophera Fraylingato kolejna interesująca propozycja albumowa od wydawnictwa Arkady. Książka została wydana w tej samej oprawie graficznej i podobnym układzie treści jak niedawno prezentowana na blogu Historia sztuki. Mamy więc chronologiczne ukazanie informacji i wykorzystanie osi czasowej na kalendarium. Zamiast sylwetki artysty mamy jednak sylwetkę reżysera. Ważną rolę odgrywa forma ujęcia kluczowych scen omawianego filmu. Bardzo podobały mi się rubryki zatytułowane „Z książki na ekran” nawiązujące do form artystycznych, scenariusza napisanego na podstawie książki czy informacji na temat muzyki.



Książka obejmuje historię kinematografii od pierwszego publicznego pokazu filmu Wyjście robotników z fabryki braci Louis i Auguste Lumière w 1895 roku aż po amerykańskie filmy powstałe po 11 września 2001 roku, obrazy w technice CGI i 3D oraz kino europejskie nakręcone w XXI wieku. Pozycja nie skupia się jedynie na historii Hollywood, obejmuje szersze spectrum widzenia jaką jest kinematografia światowa. Szeroki zakres materiału został posegregowany dodatkowo tematycznie według: okresów, regionów, gatunków. Filmy kręcono w kontekstach kulturowych, historycznych, politycznych, społecznych. 
 

Lektura wprowadza czytelnika w świat kina od filmów niemych, poprzez pojawienie się głównych gatunków filmowych, techniki wykorzystywane w kinematografii, ukazania świata producentów filmowych, drogę aktorów do sławy, przedstawienie rewolucyjnych zmian, aż po rozwój zasobów archiwalnych (taśmy, płyty DVD, pliki dostępne do pobierania).

W książcezostały przedstawione filmy kluczowe. Przykładowo w rozdziale zatytułowanym Pionierskie produkcje filmowe, przybliżone zostały filmy: Podróż na Księżyc (1902), Napad na ekspres (1903),Wampiry (1915). W rozdziale Nowa fala – Nouvelle Vaguez kolei mowa o filmach: 400 batów (1959),Do utraty tchu (1960). Podkreślona została rola filmów niemych, przejście do dźwięku oraz rola muzyki. 
 

Zwrócono uwagęna rozwój poszczególnychkierunków w filmie: kino fantastyczne, kino surrealistyczne, horror gotycki, francuski realizm poetycki, film noir, neorealizm włoski, kino skandynawskie, kino azjatyckie, kino latynoamerykańskie, Bollywoodoraz gatunków: komedię romantyczną, musicale, film animowany, filmy gangsterskie, filmy płaszczai szpady, western, filmy grozy, horror, dramat psychologiczny, film przygodowy, dramat historyczny. Mowa jest też o kinie radzieckim,nazistowskim, filmachpowstałychw latach trwania wojen, kiniew służbie propagandy i innychfilmachmającychwydźwięk polityczny. Przedstawiono też jak rozwijało się na przestrzeni lat ujęcie seksu na ekranie i dlaczego superbohaterowie mają zwolenników. Zwrócono uwagę na aktorów i aktorki, którzy cieszyli się ogromną popularnością i wzbudzali wiele emocji: Bette Davis, Marlena Dietrich, Greta Garbo, Fred Astaire, Ginger Rogers, Cary Grant, James Dean, Elizabeth Taylor, Marilyn Monroe. 
 

Historia kina jest fascynująca, bowiem ambitna, pełna rewolucyjnych rozwiązań i ciągle rozwijająca się w dość nieprzewidzianych kierunkach. Widz nadal niejednokrotnie czuje się zaskoczony. Wiele lat temu ogromną niespodzianką był Matrix.Wówczas wyszłam z kina będąc w lekkim szoku. Książka pełna archiwalnych fotografii pozwala teżczytelnikowi na uporządkowanie i poszerzenie wiedzy na temat filmów znanych, obejrzanych i jeszcze tych niepoznanych. Można ją czytać otwierając wyrywkowo na danym rozdziale czy filmie. Za każdym razem sprawia to wielką przyjemność. Warto.



Historia kina, wydawnictwo Arkady, wydanie 2019, red. naukowa Philip Kemp, przedmowa Sir Christopher Frayling, tytuł oryg.: Cinema: The Whole Story (2011), okładka twarda, tłumaczenie: Anna Wajcowicz, stron 576.

Jacek Galiński, Kółko się pani urwało.

$
0
0


       Kółko się pani urwało Jacka Galińskiego to jedna z tych powieści, która - momentami makabryczna w treści – niezwykle czytelnika bawi. Całą historię poznajemy z punktu widzenia starszej emerytki, Zofii Wilkońskiej. Wszystko zaczęło się tego dnia, kiedy kobieta wracała do domu z nieudanych promocyjnych zakupów w sklepie, a kółko od wózka w końcu totalnie się zbuntowało. Wówczas to bohaterka odkryła, że drzwi od jej małego i skromnego mieszkanka w starej kamienicy nie było w zawiasach, a wnętrze zostało zdemolowane. Zofia szybko dochodzi do wniosku, że oprócz pieniędzy i biżuterii, zniknęły dokumenty należące do jej męża Henryka, a jego mundur został „zbezczeszczony”. Z pomocą przychodzi sąsiad mieszkający naprzeciwko, były nauczyciel, według Zofii prostak i awanturnik, nazywany przez nią Golumem. Na miejscu zdarzenia pojawia się wezwana policja w osobie starszego posterunkowego Michała Sobieszczańskiego, którego nasza bohaterka ochrzci mianem Borewicza. Szybko okazuje się, że wszystkie pozostawione na miejscu włamania ślady prowadzą do sąsiada bez nogi. Tyle tylko, że policja nie ma zamiaru działać bez papierów. Zofia bierze więc sprawy w swoje ręce, co powoduje, że wpada w kolejne tarapaty i zamieszana zostaje w morderstwo. Nic nie dzieje się bez przyczyny, a nasza bohaterka będzie chciała brać udział w śledztwie. Co więcej, dojdzie do wniosku, że musi sobie ze wszystkim radzić sama.


          Zofia jest kobietą śmiałą, rezolutną, z bagażem zebranych życiowych doświadczeń, która potrafi wypowiadać odważnie sądy i obsztorcować w dosadnych słowach bliskich, znajomych i dopiero, co poznane osoby. O synu opowiada, że to nieudacznik,  o wnuku mówi, że leń. Prowadząc rozmowy, Zofia zawsze uważa, że to ona wie lepiej. Często wygłasza tyrady i własne osądy, tym samym wyprowadzając uczestników konwersacji z równowagi emocjonalnej, choć ci próbują okazywać szacunek starszej pani. Wszystkim się interesuje, choć uważa, że o delikatnych sprawach nie należy rozmawiać na korytarzu na oczach ciekawskich sąsiadów. Często coś, słyszała, ale nie pamięta. Jest zdania, że wielką zaletą zaawansowanego wieku jest [była] możliwość  zrzucania odpowiedzialności na starczą demencję. Otwarcie przyznaje się, że niejednokrotnie korzysta z tego dobrodziejstwa. Szybko wystawia oceny innym. Znajdując na półkach sąsiada stare książki Stachury, Hłasko, Bursy dochodzi do wniosku, że przestał się rozwijać. Mimo słabnącej fizycznej witalności, potrafi swój wózeczek na zakupy ciągnąć z uporem w miejsce docelowe. Rozbrajająco tłumaczy swoje obecne ułomności. Wszystkim, którym się wydaje, że na pierwsze piętro powinno się wchodzić po schodach, zapewniam, że jak byłam młoda i miałam pięćdziesiąt lat, to na pierwsze piętro nie wchodziłam tylko wskakiwałam

          Kółko się pani urwało sygnowane jest na okładce jako komedia kryminalna. Zapewniam, że gwarantuje wyśmienitą zabawę, bo czarny humor to wielka zaleta tej powieści. Zofia Wilkońska zostaje uwikłana w wiele spraw, momentami absurdalnych, ale nadal rzeczywistych, które pozornie jedynie nie mają ze sobą związku. W dodatku starą kamienicą interesują się podejrzani ludzie. 

          Oprócz wspaniale wykreowanej fabuły, błyskotliwych dialogów, między wierszem ukryte jest drugie dno. Stajemy się bowiem obserwatorami życia starszej pani, która ma niską emeryturę, oszczędza na wszelkiego rodzaju zakupach, mierzi ją bogactwo i przepych zbudowane na krzywdzie ludzkiej, tęskni za bliskością i nie chce być wyalienowana ze swojego środowiska. Zewnętrznie posiada już twardy pancerz, wewnętrznie nadal wrażliwa. Dzięki krótkim retrospekcjom dowiadujemy się więcej o przeszłości bohaterki. Warto zwrócić też uwagę na gamę różnych typów osobowości, które autor ukazał w powieści. 

          Powieść jest bardzo dobrym debiutem Jacka Galińskiego. Warto przeczytać i poszerzyć szeregi wielbicieli starszej pani Zofii Wilkońskiej. 


Jacek Galiński, Kółko się pani urwało, wydawnictwo W.A.B., PREMIERA 3 KWIETNIA 2019, okładka miękka, stron 302. 


Jacek Galiński– laureat konkursu na opowiadanie kryminalne w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału Wrocław 2017. Kółko się pani urwało to jego debiut powieściowy.

Niedziela z obrazem.

$
0
0

Sir Anthony van Dyck
Flemish, 1599 - 1641 
A Genoese Noblewoman and Her Son, c. 1626
oil on canvas
overall: 191.5 x 139.5 cm (75 3/8 x 54 15/16 in.) framed weight: 81.647 kg (180 lb.)
Widener Collection 
National Gallery of Art., Washington DC



        W portrecie matki i dziecka Antoon Van Dyck łączy patrycjuszowską wielkość i ludzkie ciepło. Kobieta, ubrana w formalną czarną sukienkę, pięknie poprowadzoną przez wdzięczną koronkową kryzę, siedzi sztywno wyprostowana na krześle z wysokim oparciem. Kobieta ozdobiona została szeregiem klejnotów, które świadczą o jej arystokratycznym statusie. Widoczny jest złoty medalion zawieszony na łańcuszku na piersi i szeroka szeroka opaska z pereł otaczająca jej uczesane włosy. Kobieta patrzy prosto przed siebie w ścisłym profilu, jednocześnie trzyma w dłoni rękę synka. To delikatny gest, który przeczy jej powściągliwości. Chłopiec ubrany we wspaniały czerwony i brokatowy kaftan i spodnie, wydaje się również posiadać dojrzałość i pewnego rodzaju powagę. Jednak sposób, w jaki chwyta rękę swojej matki, ujawnia poczucie pewności, które otrzymuje z jej dotyku. Niesforny pies u stóp chłopca wskazuje, że mimo powagi i dumy, nadal jest tylko chłopcem, dzieckiem.



             Dokładna tożsamość tej matki i dziecka nie jest znana.Najstarsze odniesienie do obrazu pochodzi z 1801 roku i pochodzi z opisu kolekcji hrabiego Warwicka, gdzie jest wymienione jako "Lady Brooke", prawdopodobnie przez błędne wyobrażenie, że kobieta siedząca była jednym z przodków earla.Jednak w 1809 r. inwentarz zamku Warwick przeredagował tytuł. W końcu okazało się, że obraz pochodzi z włoskiego okresu Van Dycka, a nie z angielskiego. Kostiumy, natura architektonicznego otoczenia, a szeroka technika malowania przez van Dycka wyraźnie wskazuje, że portret pochodzi z ostatnich lat jego włoskiego pobytu. Uznano również ostatecznie, że związek między tymi dwiema postaciami dotyczy matki i dziecka. Niektórzy wskazują, że jest to żona wybitnego szlachcica genueńskiego Antona Giulio Brignole Sale.






Zaskakujące wydają się proporcje na tym portrecie. Chociaż wydaje nam się, że patrzymy na kobietę z jakiegoś nisko położonego punktu, to jej twarz oglądamy na wysokości oczu – nie widzimy jej nosa od spodu, chociaż powinniśmy. Z kolei twarz synka oglądamy tak, jakbyśmy ją mieli na wysokości oczu. Głowy obojga są daleko od siebie, chociaż trzymają się za ręce. A gdzie są stopy kobiety? Dopiero kiedy to dostrzegamy, możemy uświadomić sobie jak wielka byłaby to dama, gdyby wstała. Z proporcji wynika, że miałaby co najmniej około 3 m 60 cm (!). Wydaje się więc niemożliwe, że matka i syn pozowali do portretu jednocześnie. Musieli być malowani oddzielnie, a potem zostali zmontowani w całość. Twarz damy wydaje się przyklejona, musiała więc być namalowana kiedy indziej niż jej suknia. By otrzymać detale twarzy, trzeba podejść dość blisko. Z kolei by zobaczyć całą postać, należy odsunąć się na pewną odległość. Ogromne kolumny i względna "małość" dziecka podkreślają nadnaturalną wielkość głównej postaci.




Źródła:
David Hoockey, Wiedza tajemna, wyd. Universitas 2006.

Sabrina Jeffries, Rozkosze namiętności.

$
0
0


            Niall Lindsey, obecnie lord Margrave, brat Clarissy (zob.: Tajniki uwodzenia), przed siedmioma laty musiał uciekać z Anglii, po honorowym pojedynku i śmierci przeciwnika. Wówczas spotykał się potajemnie z siedemnastoletnią Brillianą Payne. Nie bywała wtedy w towarzystwie, ale Niall uważany powszechnie za bawidamka, zakochał się jednak i już wówczas pragnął spędzić życie u jej boku. W momencie decyzji o wyjeździe żywił nadzieję, że dziewczyna zdecyduje się podążyć z nim. Zrozpaczona i zdezorientowana Bree miała jednak umierającą matkę, której nie potrafiła opuścić i ojca utracjusza. Obiecała jednak, że będzie szukała kontaktu z ukochanym przez jego ojca. Wszystko jednak potoczyło się nie tak jak powinno.

         Gdy po latach zrehabilitowany hrabia Niall Lindsey wraca z wygnania, jest rozgoryczony zachowaniem Bree, która obecnie była młodą wdową z malutkim dzieckiem. Obydwoje chcą się unikać, ale nie pozwala im na to zleceniodawca Nialla, lord Fulkham. Aranżuje ich razem do specjalnego zadania dotyczącego fałszywych banknotów i ojca Bree. Mimo rozterek kobieta zgadza się na udawanie narzeczonej ukochanego sprzed lat. Wspólnie spędzone chwile powodują powrót do wspomnień. Młodzi próbują wyjaśnić nie tylko tajemniczą sprawę, ale i powstałe niedomówienia. 


           Rozkosze namiętności zamykają wątek Nialla, który po trochu poznajemy w poprzednich częściach cyklu Niepoprawnych uwodzicieli. Niall po wiadomości o ślubie Bree, jaką uczynny ojciec mu przesłał, przez lata pielęgnował w sobie opinię, że ukochana chciała jedynie poślubić go dla tytułu i majątku. Z kolei Bree dała wiarę plotkom, że Niall spotykał się jednocześnie z inną kobietą, o którą się w dodatku pojedynkował. Niemniej dziewczyna odrzuca kandydatów do chwili, gdy wobec długów hazardowych ojca zmuszona jest poślubić Reynolda Trevora. 


              Autorka wykorzystała w książce motyw fałszywego związku i drugiej szansy, ale wszystko ukazane jest zbyt prosto. Między bohaterami jest niewielka chemia, a autorka zaczyna rozwiązywać supeł kłamstw wokół tych dwóch osób dopiero od połowy książki. Niall nie może wyjawić prawdy o pojedynku, a Bree nie potrafi mu zaufać. Mężczyzna przez lata wierzy informacjom przekazanym mu przez ojca. Dopiero gdy odkrywa prawdziwy powód zawarcia małżeństwa przez Bree, decyduje się walczyć o nią. Mimo tych mankamentów, jak zwykle książkę Sabriny Jeffries przeczytałam z przyjemnością. Powieść jest wciągająca, a fabuła ma sens. Z niecierpliwością oczekuję też części piątej cyklu. 



Sabrina Jeffries, Rozkosze namiętności, wydawnictwo BIS, wydanie 2019, tłumaczenie: Ewelina Kowalczyk-Kurzaj, tytuł oryg.: The Pleasures of Passion, cykl: Niepoprawni uwodziciele, t. 4, oryg.: Sinful Suitors #4, okładka miękka, stron 380.


Cykl: Niepoprawni uwodziciele, oryg. Sinful Suitors:
1. The Art of Sinning(2015) – Polska (2018) Sztuka Grzeszenia.
Jeremy Keane + Lady Yvette Barlow
1.5. The Heiress and the Hothead. (2016) – Polska (2018) Tajniki uwodzenia
Edwin Barlow, lord Blakeborough + lady Clarissa Lindsey
2.  The Study of Seduction. (2016)
3. The Danger of Desire. (2016) - Polska (2018) Nie igraj z pożądaniem
Warren Corry,  markiz Knightford +Delia Trevor
4. The Pleasures of Passion. (2017) - Polska (2019) Rozkosze namiętności
Niall Lindsay, lord Margrave + Brilliana Payne
4.5. A Talent for Temptation. (2017)
5. The Secret of Flirting. (2018)
5.5. The Risk of Rogues. (planowany rok wydania 2018)
6. What Happens Under the Mistletoe. (Sinful Suitors #1.5.)

https://www.sabrinajeffries.com/ 

Elle Kennedy, Pościg.

$
0
0


           Briar U to cykl stanowiący ciąg dalszy perypetii studentów uczelni, jakie poznać można było w cyklu Off-Campus (Układ, Błąd, Podbój, Cel). Na kartach pierwszej książki mamy bowiem nawiązania do historii nakreślonych w tych wcześniejszych.

          Bohaterami Pościgu są: młodsza siostra Deana Di Laurentisa – Summer oraz jego kolega Colin Fitzgerald. Dziewczyna wskutek nieprzewidzianych okoliczności i poparciu ojca przeniosła się na uczelnię Briar. Dzięki bratu staje się współlokatorką  jego kolegów i zaczyna mieszkać z trzema studentami. Traf chciał, że z jednym całowała się w sylwestra (Hunter), z drugim chciałaby się całować (Fitzy), zaś trzeci był po prostu narwanym kolegą (Hollis). To Fitz stanowi apogeum jej marzeń, choć od sylwestra unika stara się go unikać. Świadoma jest swego zewnętrznego wizerunku. Bogata, rozpuszczona i pusta dziewczyna, która w dodatku studiuje modę. To jednak Fitz będzie czuwał niejednokrotnie nad jej bezpieczeństwem, wywabiał z kłopotów i pomagał w trudnych semestralnych zadaniach. 


        Summer ma stwierdzone ADHD, nie potrafi przelewać myśli na papier, konstruować prac, ale potrafi je składnie i zgrabnie wypowiadać. Lubi imprezy i dobre towarzystwo. Colin to hokeista, wielbiciel i projektant gier komputerowych, artysta, którego ciało poryte jest tatuażami. Obydwoje pochodzą z dwóch światów. Summer wychowała się w szczęśliwej i bogatej rodzinie, Fitzy mierzył się z rodzicielską niszczącą toksycznością. Summer jest narwana i pewna siebie, Collinowi brak tej śmiałości, w dodatku woli ciszę i spokój. Dwa skrajne bieguny, a jednak przyciąganie między nimi istnieje i nie słabnie. 

      Autorka zgrabnie nakreśliła nowy uczelniany romans, wplatając wątki związane z ADHD, trudnościami w nauce, napaścią seksualną czy konsekwencjami wychowania dziecka przez zwalczających się i oskarżających się rodziców. Ciekawie są ukazane postacie drugoplanowe, a wśród nich nowa przyjaciółka Summer, a córka trenera – Brenna. Summer nie jest typem bohaterki, którą mogłabym polubić, ale zgadzam się z tym, że ludzie tworzą powierzchowne osądy nie wiedząc właściwie nic o drugim człowieku. 

      Pościg Elle Kennedy to powieść romantyczna wypełniona lękiem o przyszłość, pożądaniem i pokazująca jak dwoje ludzi dąży do kompatybilności mimo występujących różnic. Po za tym reszta podobnie jak w poprzednich książkach Elle Kennedy. Jest zabawnie, seksownie, momentami irytująco i schematycznie („ellekennediowo”).



Elle Kennedy, Pościg, wydawnictwo Zysk i S-ka, wydanie 2019, tytuł oryg.: The Chase, tłumaczenie: Ewa Helińska, cykl: Briar U t.1, , okładka miękka ze skrzydełkami, stron 400.
Viewing all 1263 articles
Browse latest View live