Słowem Malowane

z 7 października 2016

Całość zakupy własne. Skorzystałam z promocji na stronach wydawnictwa Amber, a pozostałe trzy zakupiłam na allegro.

z 24 października 2016

Lechosław Herz, Podróże po Mazowszu - od wydawnictwa Iskry
wydatki własne:
Pamiętniki krakowskiej rodziny Louisów (1831-1869)
Kapitan i dwie panny. Krakowskie pamiętniki z XIX wieku.
Echa dawnych lat. Wspomnienia z młodości w okresie regencji i panowania królowej Wiktorii.
Kresowi Sarmaci (nowa)
Słoneczko, J. Deveraux
Montana, J. Garwood
tu jeszcze powinna być Lisa Kleypas, Zimowy ślub

Bożena Fabiani, Stary Testament w malarstwie

Remigiusz Piotrowski, Absurdy i kurioza przedwojennej Polski.

podwójnie od PWN - spodziewajcie się więc przy opiniach małego losowania dla chętnych :)

pozostałe trzy - romanse historyczne - wydatki własne

Z pozdrowieniami

Jeden pocałunek (Because of Miss Bridgerton) Julii Quinn to powieść o perypetiach starszej siostry Edmunda Bridgertona, Sybilli (Billie), która otwiera cykl The Rokesbys. Na uwagę zasługuje bardzo szybka premiera w Polsce książki.

Jest rok 1779, w tle trwa rewolucja amerykańska, wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775-1783). Billie Bridgerton jest inteligentna, niezależna, samodzielna i nie podporządkowuje się panującym normom. Uwielbia przyrodę, wiejską posiadłość rodziców, a co więcej zakłada bryczesy i dogląda gospodarstwa. Jest najstarsza z rodzeństwa i świadoma jest, że kiedyś spadkobiercą zostanie nie ona, ale jej młodszy brat. Jako młoda, dwudziestotrzyletnia panna, ma niecodzienne zainteresowania. Cechuje ją też wspaniałe poczucie humoru, żywiołowość, hardość i temperament.

George, to najstarszy brat z rodziny Rokesby, lord Kennard, jest uosobieniem spokoju i elegancji i mężczyzna o złotym sercu, któremu zależy bardzo na rodzinie. Jego osobowość jest dobrą przeciwwagą dla Billie. Problem leży jedynie w tym, że do tej pory nie darzyli się zbyt przyjaznym uczuciem. Raczej unikali. Rodzice ich, co prawda przyjaźnili się od wielu lat, a dzieci dorastały razem, to George nie uczestniczył w dziecięcych wybrykach grupy. Billie beztrosko szalała z braćmi George’a, a ten ostatni był przez lata przygotowywany do objęcia roli spadkobiercy. Nie integrował się ani z braćmi, ani z dziećmi sąsiadów. Nie dla niego, więc były podróże, zaciąg do wojska czy udział w wojnach. Obecnie zaś zdawał sobie sprawę, że jego życie jest prozaiczne i sprowadza się do czasu spędzonego w wiejskiej posiadłości lub domu w Londynie.

Relacje ulegają zmianie, gdy George znajduje Billie na jednym z dachów starego domostwa. Rezolutna dziewczyna weszła na drzewo, aby ratować kotka. Niestety zwierzę okazało się niewdzięcznikiem, a ona feralnie spadła na dach i skręciła kostkę. Billie Bridgerton zawsze wpadała w tarapaty. Gdy George znalazł dziewczynę w niecodziennej sytuacji, nie okazał zdziwienia. Tyle tylko, że kolejne wypadki spowodowały uwięzienie Georga na dachu wraz z Billie. To jednak Andrew, brat George’a, który przebywał w domu na rekonwalescencji z powodu złamanej ręki. W końcu rozwiązał trudną sytuację. Przy okazji głośno wypowiedział swoje myśli, że George i Billie byliby ładną parą…. Oboje oczywiście skrzywili się na takie twierdzenie. Coś jednak zaczyna się dziać w życiu Billie i George’a, emocje wirują, a iskry przeskakują.

okładka wydania amerykańskiego

To jedna z takich książek, gdzie właściwie nic się nie dzieje, a która od razu znajduje miejsce w sercu czytającego. Są bowiem dwie rodziny, mieszkające w oddaleniu od siebie o pięć kilometrów, które przyjaźnią się i traktują familijnie. Są dzieci, które znają się jak „łyse konie”, lubią i nie znoszą. Nagle dwie osoby, przedstawiciele tychże rodzin, odkrywają, że tą, jedną, konkretną osobę na pewno nie należy traktować jak brata czy siostrę. Pomimo pozorów, emocje wibrują i stopniowo rosną. Niespodziewanie powstaje węzeł miłości. Julia Quinn wspaniale przekazuje wartości rodzinne w tej powieści. Jest też apoteoza długoletniej przyjaźni. Przyjemna lektura i kolejna odsłona twórczości Julii Quinn.

Julia Quinn, Jeden pocałunek, wydawnictwo Amber, wydanie 2016, tytuł oryginalny: Because of Miss Brigerton, tłumaczenie: Ewa morycińska-Dzius, cykl: The Rokesbys, tom 1, okładka miękka , stron 335.

http://juliaquinn.com/

Coming May 30, 2017: The Girl with the Make-Believe Husband Edward's story (The Rokesbys #2): The highly anticipated follow-up to Because of Miss Bridgerton.

Uwodziciel bez szans to brawurowy, przygodowy, bardzo zabawny romans historyczny autorstwa Sarah MacLean. To pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam i której styl bardzo mi odpowiada. Powieść stanowi pierwszą cześć cyklu Scandal & Scoundrel.

O siostrach Talbotównach powszechnie w towarzystwie mawiano, że są Smoluchami. Mimo, że akceptowane i tolerowane w towarzystwie, nigdy nie pogodzono się z tym, że bezpośrednio nie mają w sobie ani odrobiny błękitnej krwi. To dzięki zapobiegliwemu ojcu, przedsiębiorczemu węglarzowi, znalazły się w obrębie arystokracji. Talbot dorobił się majątku i dostąpił zaszczytu nobilitacji na earla. Plotka głosiła, że wygrał tytuł w kartach. Lady Talbot, aby umocnić pozycje towarzyską rodziny, usilnie starała się wyswatać swoje córki z mężczyznami z arystokracji. Niekoniecznie odbywało się to w zgodzie z tradycyjnymi regułami. Jedna z Talbotówien, Feralnych Sióstr, złapała za męża księcia. Gdy najmłodsza z nich, Sophie Talbot, uważana za najmniej interesującą, przydybała szwagra na ogrodowych igraszkach bynajmniej nie ze swoją siostrą, wszczyna niecodzienną awanturę. Śmietanka towarzyska staje się świadkiem wepchnięcia księcia do sadzawki. Sophie, której właśnie reputacja legła w gruzach, pragnąca wrócić jak najszybciej do domu decyduje się zaczepić uciekającego przez jedno z okien mężczyznę. Gdy ten nie ma absolutnie zamiaru jej pomagać, Sophie decyduje się przekupić jego lokaja. Powóz z lokajczykiem o kobiecych kształtach i burkliwym woźnicą nie jechał jednak do bogatej dzielnicy Londynu. Sophie szybko zdała sobie sprawę, że popełniła wielkie głupstwo, ale osobliwie upatruje w tym swoją szansę na nowy początek, nowe życie.

King, markiz Eversley, z początku nie chce mieć z nią w ogóle do czynienia. Szybko jednak odzywa się w nim sumienie prawdziwego dżentelmena. Powszechnie uważany za szelmę i łajdaka, cynicznego drania i zawadiakę, zostaje wezwany do rodzinnej posiadłości leżącej niedaleko granicy ze Szkocją. Podróż w towarzystwie Sophie na pewno nie będzie nudna i prozaiczna.

ładny fragment o książkach :)

W Uwodzicielu bez szans jest nie tylko budzące się uczucie, ale przede wszystkim przygoda. To pewnego rodzaju powieść drogi. Urok tej powieści tkwi w świetnie skreślonych dialogach, dowcipie zabarwionym ironią i sarkazmem oraz czekających bohaterów przygodach. Wszystko jest możliwe. Sarah MacLean dopuszcza możliwe niebezpieczeństwa dla swojej heroiny, bohaterowie mają wady i zalety i nikt, w przypadku choroby, nie zdrowieje tu z dnia na dzień. Z drugiej strony pokazuje czytelnikowi ciemne strony zamkniętego kręgu arystokracji i sztywne ramy konwenansów. To znakomita komedia, romans historyczny, w której mamy zwroty akcji i mnóstwo pomyłek. Przesympatyczne czytadełko.

Sarah MacLean, Uwodziciel bez szans, wydawnictwo Amber, wydanie 2016, tytuł oryginalny: The Rogue Not Taken, tłumaczenie: Katarzyna Przybyś-Preiskorn, cykl: The Scandal & Scoundrel, tom 1, oprawa miękka, stron 384.

http://www.sarahmaclean.net/

seria Scandal & Scoundrel

Przyjaciel z dzieciństwa (A Rogue by Any Other Name) to pierwszy tom cyklu Zasady łajdaków (The Rules of Scoundrels) Sarah MacLean.

Dziesięć lat temu Michael, markiz Bourne, przestał bywać w towarzystwie. Miał 21 lat, gdy przegrał w karty cały majątek Falcownell, poza ordynacją, z sąsiadem Langfordem, która pełniła niegdyś rolę opiekuna wobec niego i powiększył dziesięciokrotnie majątek. Widocznie nie chciał tak łatwo oddac młodzieńcowi władzy nad dziedzictwem.

Obecnie Bourne to cyniczny i bezwzględny współwłaściciel ekskluzywnego domu gry. Od dziesięciu lat nigdy już nie bawił się w hazard, ale uwielbiał obserwować tych, którzy w skutek swojej lekkomyślności tracili majątki na rzecz klubu. Jego jedynym celem była od lat zemsta na krzywdzicielu. Toteż gdy dowiaduje się, że Langford przegrał w karty Falcownell z kolejnym sąsiadem i że do posagu lady Penelopy Marbury zostały dołożone jego byłe włości, postanawia odzyskać ziemie, nawet za cenę ślubu. Tyle tylko, że Penelopa to przyjaciółka z dzieciństwa, jedna z pięciu sióstr Marbury. Obecnie ma dwadzieścia osiem lat i od lat odrzuca kolejne propozycje małżeńskie. Co prawda po zerwanych zaręczynach z księciem, który w ciągu tygodnia poślubił inną kobietę, kandydatów do jej ręki nie było znowu aż tak wielu. Penelopa zdawała sobie jednak sprawę, że chciałaby małżeństwa zawartego z miłości, przygody i porzucenia monotonnego życia.

Podczas nocnego spaceru niespodzianie zostaje porwana przez Michaela, który zaplanował zniszczyć jej reputację i doprowadzić do zawarcia małżeństwa. Penelopa przeanalizowawszy wszystkie za i przeciw, postanawia wyrazić zgodę na związek. Od tej pory monotonne życie Penelopy nabiera rumieńców. Pragnie dokładnie poznać ciemne strony związane z pracą męża. Michael jest jednak zupełnie inną osobą niż jej przyjaciel z dzieciństwa. Kobieta zdaje sobie sprawę z celu jaki sobie wyznaczył jej mąż. Walczy, próbuje odwieść go od działań i zemsty, ale czy to jej się uda?

Michael otrzymał trudną lekcję życia, ale jako bohater nie urzeka osobowością. Od lat ma tylko jeden cel w życiu. Nie chce też pozwolić sobie w stosunku do żony na bliskość emocjonalną. Jest upartym łajdakiem i w życiu unika się takich mężczyzn. Autorka pokazuje jego stopniową wewnętrzną przemianę. To mi się podobało, ale niektóre wątki zbyt banalne (np. zamiary ojca Penelopy), zbyt wydumane lub niepotrzebnie zbyt śmiałe (główny bohater myśli tylko o jednym). Pomysł na fabułę jest ciekawy, ale jego realizacja całościowo wypadła jednak kiepsko. Warto zaznaczyć, że Penelopa nie jest słabą mimozą, choć momentami zachowuje się jak niemądra gąska. Dobrym zabiegiem autorki jest wprowadzenie listów pisanych w okresie dzieciństwa i wczesnej młodości przez Penelopę i Michaela, które rozdzielają poszczególne rozdziały. Mankamentem jest też blurb na okładce książki, który wprowadza czytelnika w błąd (Penelopa nie została mu wcześniej przyrzeczona).

Przyjaciel z dzieciństwa Sarah MacLean to przeciętny romans historyczny, ale ciekawa jednak jestem kolejnych powieści wchodzących w skład cyklu i dotyczących poznanych w pierwszej części bohaterów.

Sarah MacLean, Przyjaciel z dzieciństwa, wydawnictwo Amber, wydanie 2016, tytuł oryginalny: A Rogue By Any Other Name, przekład Anna Kowalska, cykl Rules of Scoundrels (Zasady łajdaków), tom 1, oprawa miękka, stron 416.

http://www.sarahmaclean.net/

Rules of Scoundrels

A Rogue By Any Other Name (2012)
One Good Earl Deserves a Lover (2013)
No Good Duke Goes Unpunished (2013)
Never Judge A Lady By Her Cover (2014)

polska wersja:
Cykl: Zasady łajdaków

Przyjaciel z dzieciństwa
Penelope Marbury + Michael, markiz Bourne
Róże miłości
Nauczka dla księcia
Trzy twarze damy

Zemsta to druga część Fortuny i namiętności Małgorzaty Gutowskiej – Adamczyk, powieści historycznej, która przenosi czytelnika w pierwszą połowę XVIII wieku i czasy Rzeczypospolitej szlacheckiej. Trzeciej nie będzie. Szkoda też, że druga część ukazała się w tak wielkim odstępstwie czasowym. Zabrałam się za czytanie książki i … powróciłam do pierwszej części, aby sobie wszystko przypomnieć. Ważne jednak jest, że klimat, język, styl, a nawet oprawa graficzna zostały utrzymanie w tonie i właściwie książki stanowią nierozerwalną całość. Jeżeli macie możliwość, czytajcie od razu jedną po drugiej.

Zaczyna się wiosna 1734 roku. Kat opuścił Winnicę i błąka się po bagnistych okolicach Rzeczypospolitej. Ciągle w pamięci ma klątwę rzuconą przez spaloną na stosie Klementynę Furtak i wierzy, że od tamtej pory prześladuje go pech. W lochu u kasztelana przetrzymywany jest Kettler, Rabiński i jego ludzie. Kasztelan więzi też swoją córkę, Cecylię. Jan Jandźwiłł z Litwy przebywa w Gdańsku i poproszony o pomoc, wstawia się u króla Stanisława Leszczyńskiego za holenderskimi kupcami. Jego brat Stanisław ciągle przy ojcu w Turowie. Nie potrafi opuścić Flory, swojej macochy, którą darzy uczuciem. W końcu jednak to miecznikowa będzie potrafiła do niego dotrzeć i szlachcic udaje się na służbę do księcia Lubomirskiego do Lewartowa. Podstarości Kacper Hadziewicz żegna się na dłużej z ukochaną i sprzyjającą mu miecznikową Zofią Niezgodzką. Hadziewicz rusza pod Oszmianę, do wojska wspierającego Stanisława Leszczyńskiego. Zofia mimo złożenia przysięgi (słowa po łacinie inaczej wypowiadane robią różnicę), unika kasztelana Tadeusza Jandźwiłła i zalotów pułkownika Kondyriewa. Adorator bywa jednak niebezpieczny dla Zofii i jej rodziny oraz Złotego Mostu. Zofia postanawia czekać na Kacpra w jego włościach, Grodzie Orłowym. Kolejne miesiące będą dla niej pasmem wielu wyzwań, ale i cierpień.

Wątków jest wiele, ale w pewnym momencie wszystkie się łączą. Drogi bohaterów prowadzą do Winnicy, na dłużej lub krócej. Fabuła ciekawie zarysowana z wielką dbałością o szczegóły historyczne. Mowa jest między innymi o: podwójnej elekcji na króla Rzeczypospolitej w roku 1733: Stanisława Leszczyńskiego (we wrześniu) i Augusta III (w październiku); wycofaniu się Leszczyńskiego do Gdańska; oblężeniu tegoż miasta (luty – lipiec 1734), części tak zwanej wojny o sukcesję polską; ucieczki Leszczyńskiego do Królewca...

Fortuna i namiętności. Zemsta to wyborna powieść historyczna ściśle powiązana z dziejami Rzeczypospolitej. To rzadkość. Autorka wspaniale też zobrazowała ówczesne tło obyczajowe. Nie będę pisać tych samych pochwał, które przytoczyłam po przeczytaniu pierwszej części, bowiem dotyczą one również i drugiej. Lektura wciągająca, dopracowana i zasługująca na uwagę.

Małgorzata Gutowska - Adamczyk, Fortuna i namiętności. Zemsta, Wydawnictwo Nasza Księgarnia, wydanie 2016, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 468.

Fortuna i namiętności. Klątwa.

Podróże po Mazowszu to trzecia po pozycjach: Klangor i fanfary. Opowieści z Mazowszai Wardęga. Opowieści z poboczadrogi, książka autorstwa Lechosława Herza, która zaprasza czytelników, po raz kolejny zresztą, do bliższego obcowania z tym rejonem Polski. To książka nasycona historią, sztuką, legendami i barwami mazowieckiej przyrody. Staje mi się bliska nie tylko za swoisty nastrój i klimat, ale również za przybliżenie czytelnikom legend i miejsc związanych z moim rodzinnym miastem i miejscem zamieszkania – Ciechanowem. Mowa jest zresztą między innymi o blisko położonych stąd Gołyminie, Przasnyszu, Pułtusku, Zeńboku, Lekowie.

Autor opisuje w książce miejscowości znane i te mniej znane. Niejednokrotnie podkreśla, że chwalimy cudze, a swego nie znamy. Czytamy o Płocku, Wyszogrodzie, Żelazowej Woli, Skierniewicach, Wyszkowie. Lechosław Herz przy okazji opisywania danych miejsc odwołuje się do postaci i odniesień w literaturze z nimi związanych. Podkreśla, jak ważny był krajobraz mazowiecki w twórczości Józefa Chełmońskiego, Jana Piotra Norblina, Maksymiliana Gierymskiego. Bliżej poznać można między innymi wieś Głuchy koło Radzymina, gdzie urodził się Cyprian Norwid; Wólkę Kozłowską związaną z narodzinami Wacława Sieroszewskiego; Lipce Reymontowskie; Małą Wieś koło Grójca, gdzie urodził się Konstanty Gaszyński. Opisuje dwory i historie związane z rodzinami, które je zamieszkiwały. Poznać można między innymi Pałac Bielińskich w Otwocku Wielkim, pałac w Falentach, posiadłości Radziwiłłów oraz Zegrze, należące niegdyś do Krasińskich. Krótko też charakteryzuje pod względem architektonicznym budowle sakralne i przytacza ich historię oraz twórców. Mamy też opisane losy świętych związanych z danym miejscem jak na przykład świętego Jacka Odrowąża, miejsca bitew do których doszło na przestrzeni wieków, miejsca związane głowami książęcymi i koronowanymi; artystami i literatami.

Autor nawiązuje do czasopism, w których znaleźć można artykuły poświęcone zabytkom i przyrodzie mazowieckiej ziemi. Zaprasza w ten sposób czytelnika do kolejnych, tym razem własnych poszukiwań i podejmowania szerszych studiów poznanych zagadnień. Namawia również wędrowców do zbaczania z głównych szlaków i poznawania mazowieckich skarbów znajdujących się przy drogach prowincjonalnych.

W książce znaleźć można połączony indeks nazw miejscowości oraz nazwisk, a także czarno – białe fotografie wykonane przez autora podczas wędrówek. Kolorowe zaś można odnaleźć na blogu autora, który zresztą podobnie jak książkę bardzo polecam.

Lechosław Herz, Podróże po Mazowszu, Wydawnictwo Iskry, wydanie 2016, okładka twarda z obwolutą, stron 388.

http://mazowszezsercem.blogspot.com/ blog Autora

Stary Testament w malarstwie to kolejna książka Bożeny Fabiani, która zabiera czytelnika w świat sztuki. W odróżnieniu od Gawęd o sztuce sakralnej, gdzie znaleźć można odwołania do wątków malarskich zaczerpniętych z epizodów ewangelicznych Nowego Testamentu, w nowej pozycji znaleźć można odwołania do dział inspirowanych Starym Testamentem. Autorka dokonała wyboru dzieł według zawartych w nich epizodów według własnego zdania i na ich przykładzie pokazuje, że niezależnie od kolejnych wieków, artyści odwoływali się do tematyki biblijnej. Tłumaczy też w jaki sposób Biblia stała się źródłem inspiracji w grafice, rzeźbie i przede wszystkim w malarstwie.

W każdym rozdziale znaleźć można powtarzające się elementy: streszczenie tekstu lub jego fragment zaczerpnięty ze Starego Testamentu i w jaki sposób dany fragment tekstu miał odzwierciedlenie w malarstwie. Autorka przedstawia zestaw obrazów wraz z interpretacją, często wzbogaconą notatką biograficzną o danym malarzu. W tekście znaleźć można nie tylko poważne informacje, ale i anegdoty, związane z wymienionymi malarzami. Z gracją czytelnik zostaje przeprowadzony przez biblijne księgi i najważniejsze dzieła sztuki. W Księdze Rodzaju zanalizowane zostały między innymi wątki stworzenia świata w twórczości Michała Anioła; grzechu pierworodnego w przypadku dzieł Masaccia, zabójstwa Abla – u Tycjana i Williama Bouguereau; dzieje Jakuba – u Delacroix i Gauguina. Nie mogło zabraknąć analizy motywów zaczerpniętych z Księgi Wyjścia czy zanalizowania dzieł związanych z historią Samsona, Dawida, Salomona, Daniela, Judyty czy Hioba. Autorka podkreśla, że artyści lubili malować historie biblijne szczególnie bogate w emocje (nienawiść, mściwość, zawiść, waleczność, cierpienie) i niosące w sobie przesłanie. Zaznacza, w jaki sposób artyści przemycali do swoich obrazów realia związane z ich czasami.

Warto nadmienić, że część reprodukcji obrazów znajduje się bezpośrednio w tekście w wersji czarno-białej, natomiast część umieszczona została na końcu książki na kolorowych wkładkach. Kolejna książka Bożeny Fabiani prezentuje styl gawędziarski, co wpływa na ogólną popularyzatorską jakość pozycji i szybkie przyswajanie wiedzy przez czytelnika. Jednocześnie jest to zaproszenie do poszerzania wiedzy na bazie innych książek. Jak najbardziej polecam.

Bożena Fabiani, Stary Testament w malarstwie, Wydawnictwo Naukowe PWN, wydanie 2016, okładka miękka ze skrzydełkami, stron 262 + kolorowa wkładka.

KONKURS

1. NAGRODA - 1x KSIĄŻKA BOŻENY FABIANI, STARY TESTAMENT W MALARSTWIE.
2. FUNDATOR - WYDAWNICTWO NAUKOWE PWN

3. PYTANIE- PODAJ TYTUŁ I AUTORA WYBRANEGO OBRAZU O TEMATYCE RELIGIJNEJ I WYJAŚNIJ KRÓTKO DLACZEGO JEST ON BLISKI TWOJEMU SERCU.
4. WPISY - POD POSTEM NA BLOGU LUB POD POSTEM NA FB STRONY.
5. CZAS -DO KOŃCA DNIA 12 LISTOPADA

zapraszam i polecam

Gdy miłość zaskoczy Stephanie Laurens to pierwszy z dwóch tomów będących dodatkiem do cyklu dotyczącego rodziny Cynsterów. Powieść oznaczona została w kolejności jako tom 19.

Dwudziestodziewięcioletnia Henrietta Cynster, siostra Simona, nazywana jest w towarzystwie Antyswatką. Dzięki swoim rodzinnym koneksjom i wyrobionej pozycji udaje jej się zbierać informacje na temat starającego się mężczyzny o rękę danej znajomej. Zlecone zadanie wykonuje skrzętnie i zawsze w zgodzie ze swoim sumieniem. Wtedy, kiedy trzeba odradza koleżance głębsze zaangażowanie uczuć. Nadar rzadko potwierdza prawdziwość uczuć kawalera wobec wybranki. Zależy jej na tym, aby małżeństwa były szczęśliwe i zawarte z miłości. Odkrywając ukryte motywy Jamesa Glossupa, nota bene długoletniego przyjaciela Simona, wobec Melindy Wentworth, nie zdaje sobie sprawy, że w ten sposób wpłynęła na życie wielu ludzi. Gdy uświadamia sobie swój krok, postanawia pomóc Jamesowi znaleźć wybrankę w ekspresowym tempie, aby ten mógł zawrzeć związek małżeński w wyznaczonym terminie przez klauzulę babcinego testamentu.

Henrietta zakochuje się jednak w swojej ofierze, a sprawa nadzwyczaj się komplikuje, gdy okazuje się, że ktoś dybie na jej życie. James staje się obrońcą, ratownikiem i wybawicielem. W rozwiązanie kryminalnej zagadki zostają zaangażowani członkowie rodziny Cynsterów znani już z poprzednich powieści. Warto nadmienić również o roli przekazywanego tradycyjnie w rodzinie Cynsterów na balu zaręczynowym naszyjnika, do którego noszenia (po ośmiu latach leżenia w szufladzie) zmusza Henriettę jej młodsza siostra Mary. Ta ostatnia upatrzyła sobie kawalera, ale nie może upewnić się, co do zgodności swojego wyboru z wyrokiem szkockiej Lady (tej od Catriony), dopóki nie zostanie jej przekazany naszyjnik.

Standardowy format powieści, w dodatku ciągle powtarzalny, tak specyficzny dla Stephanie Laurens. Może więc w ogólnym zarysie wydawać się nudne i mdłe. Jeśli zignorowalibyśmy skłonność autorki do bajkowych opisów scen miłosnych, to byłaby z tego jednak całkiem dobra książka. Co prawda James w ogóle nie jawi mi się jako dominujący bohater typu alfa tak charakterystyczny dla mężczyzn z rodu Cynsterów. Postacie są ujęte w zbyt ogólny i bez wyrazu sposób. Między Henriettą a Jamesem nie ma przysłowiowej iskry. Wątek miłosny znajduje rozwiązanie właściwie w połowie książki. Dalej to już kwestia związana z zagadką kryminalną i powiązaną z nią Henriettą. Pisane jakby bez autorskiego przekonania, jednak dla czytelników Laurens pozycja obowiązkowa.

Stephanie Laurens, Gdy miłość zaskoczy, wydawnictwo BIS, wydanie 2014, tytuł oryginalny: And Then She Fell, tłumaczenie: Magdalena Sikorska, cykl: Cynster Sisters Duo, tom 1, cykl: Saga Rodu Cynsterów, tom 19, oprawa miękka, stron 396.

Cykl "Cynster Sisters Duo"

Gdy miłość zaskoczy
Henrietta Cynster + James Glossup
Poskromienie markiza

w oryginale:
Cynster Sisters Duo

And Then She Fell (2013)
The Taming of Ryder Cavanaugh (2013)

Smak skandalu to pierwsza powieść autorki Adrienne Basso, jaką przeczytałam, a zarazem piąty tom cyklu Poślubić wicehrabiego. Toteż spotkani w tej części niektórzy bohaterowie, znani są ze wcześniejszych powieści. Chodzi tu miedzy innymi o brata bliźniaka Jasona, Jaspera Barringtona lorda Fairhursta.

Smak skandalu dotyczy młodszego ( o całe siedem minut) z braci, Jasona, który podjął się zadania sprawdzenia nieprawidłowości finansowych w jednym z majątków rodzinnych. Przy okazji wykorzystuje fakt, że Jasper był w posiadłości parę lat temu i podaje się za swojego brata, prawowitego dziedzica. Nikt jednak w tychże okolicach hrabstwa York nie wiedział, że Jasper od jakiegoś czasu wiódł życie szczęśliwego męża. A zyskać za męża wicehrabiego, to było coś! Już pierwszego dnia pobytu w posiadłości Jason dostąpił zaszczytu wielu wizyt matron ze swoimi młodymi pociechami, będącymi na wydaniu. Pojawiła się tam również Dorothea z ciotką, ale zdała sobie sprawę, że nie podoła przebić się przez tłum i oczarować wicehrabiego. Ku przerażeniu najmłodszej z sióstr Emmy i najstarszej Gwendolyn, wymyśliła coś znacznie gorszego. Podstępem chciała zmusić hrabiego do małżeństwa. Przytomna Gwendolyn zapobiegła poniżeniu siostry, zwłaszcza, że jeszcze wieczorem z prasy wyczytała, że hrabia ma żonę. Nierozważny krok Dorothei mógłby doprowadzić do jeszcze jednego skandalu, a to przecież Gwendolyn Ellingham nie była przyjmowana w towarzystwie. Hrabia żąda oczywiście wyjaśnień, ale jednocześnie zaczyna być zafascynowany najstarsza z sióstr. Cóż z tego, jeśli przyjął rolę żonatego brata.

Zabawna, przyjemna i intrygująca komedia omyłek, której akcja rozgrywa się na prowincji, z dala od Londynu. Jason, aby rozwiązać zagadkę znikających pieniędzy, a wkrótce jak się okazuje również cennych rzeczy z rezydencji, postanawia poznać bliżej mieszkańców okolicznych majątków. Postanawia, że pomoże mu Gwendolyn i na nic się zdadzą jej sprzeciwy, że od lat nie jest nigdzie zapraszana ani przyjmowana. Jason to bohater, którego można zaakceptować. Taki zawadiaka i inteligentny trzpiot. Z kolei postępowanie Gwendolyn wobec żonatego, (bo taka świadomość miała) mężczyzny nie za bardzo mi się podobało. Powód odrzucenia Gwendolyn przez społeczeństwo i przyczyna zawirowań finansowych posiadłości, są jak najbardziej prawdopodobne. Nota bene siostry od lat wychowywane były przez wujostwo. Uroczy był również lokaj Jasona, Pierce, którego wypowiedzi były dowcipne ze szczyptą ironii.

Adrienne Basso, Smak skandalu, wydawnictwo Amber, wydanie 2008, tytuł oryginalny: How to Enjoy a Scandal, tłumaczenie: Aleksandra Januszewska, cykl: Poślubić wicehrabiego, tom 5, okładka miękka, stron 272.

Cykl "Poślubić wicehrabiego"

Poślubić wicehrabiego
Zakład o miłość
Uwieść aroganta
Skazany na miłość
Smak skandalu
Gwendolyn Ellingham + Jason Barrington
Uwieść grzesznicę
Miłosny odwet

http://www.adriennebasso.net/

Poskromienie markiza to druga część mini cyklu Cynster Sister Duo i zarazem 20 tom z cyklu Sagi Rodu Cynsterów. Tom drugi właściwie jest kontynuacją tomu pierwszego, bowiem mija zaledwie dwa dni od balu zaręczynowego Henrietty, na którym Mary otrzymała od niej upragniony naszyjnik. Młoda kobieta jak najszybciej chce upewnić się, co do własnego wyboru życiowego bohatera, a jedyne wskazówki może otrzymać od Lady właśnie za pomocą biżuterii przekazywanej przez płeć piękną w rodzinie Cynsterów. Mary gotowa była przyjąć nawet nieprzychylny wobec swoich planów wyrok. Nie miała jednak zamiaru poddać się tak łatwo. Co prawda już od balu zaręczynowego Henrietty nieustannie prześladował ją Ryder Cavanaugh, markiz Raventhorne, ale Cynsterówna daleka była od okazywania mu względów. Pojawiał się na wszystkich wieczorkach i przyjęciach, na których gościła Mary i bez przerwy tkwił u jej boku. W dodatku szybko odkrył, że celem adoracji Mary, jest jego młodszy brat Rand. Próżno Ryder tłumaczył Mary, że jego dwudziestoczteroletni brat nie zamierza się obecnie wikłać w małżeństwo. Skoligacenie Randa z najmłodszą Cynsterówną było za to marzeniem lady Lavinii, macochy Rydera. Wydarzenia doprowadzą do niespodziewanych w towarzystwie zaręczyn. Serce nie sługa, ale Lavinia nie podda się tak łatwo.

Druga część o siostrach Cynster powiela niektóre wątki z pierwszej (życie Mary w niebezpieczeństwie czy wypadki z koniem). To, co zapowiadało się na odmienny ciąg zdarzeń, szybko zostało nawrócone na właściwe ścieżki tak charakterystyczne dla Laurens. Kryminalna zagadka w tle, porwanie, zagrożenia dla życia. Ryder Cavanaugh, który na początku powieści jest rzeczywiście uroczym dżentelmenem, gdzieś w połowie powieści bardzo łatwo poddaje się temperamentnej Mary, by na koniec powrócić do dawnej formy i podejmować właściwie decyzje. Mary jak to Cynsterówna, pragnie grać w związku pierwsze skrzypce i doprowadzić do tego, aby Ryder pierwszy wypowiedział magiczne słowa. Raczej rozkazuje niż rozmawia z Ryderem. Nie wiadomo też, dlaczego Ryder zmienił zdanie w stosunku do ożenku. Oczywiście życzył tego sobie jego ojciec, ale czy tak łatwo okiełznać i naprowadzić na właściwą, dodajmy cnotliwą, drogę kawalera mającego wcześniej liczne kochanki.

Z tego wszystkiego najbardziej podobał mi się epilog książki, w którym spotkałam się ze wszystkimi bohaterami poprzednich powieści cyklu (niektórych jeszcze nie czytałam). Ma taki wydźwięk sentymentalny i jednocześnie przedstawia następne pokolenie Cynsterów. Lucilla ma tutaj siedemnaście lat i młodzież planuje, aby następne rodzinne Boże Narodzenie miało miejsce w Dolinie. A o tym można przeczytać w książce Zimowa opowieść (wyd. 2015,HarperCollins), która jest zarazem początkiem ( i to dobrego) cyklu Cynsters Next Generation.

Stephanie Laurens, Poskromienie markiza, wydawnictwo BIS, wydanie 2015, tytuł oryginalny: The Taming of Ryder Cavanaugh, tłumaczenie: Magdalena Sikorska, cykl: Cynster Sister Duo, tom 2, cykl: Saga Rodu Cynsterów, tom 20, okładka miękka, stron 404.

Cykl "Cynster Sisters Duo"

Gdy miłość zaskoczy
Henrietta Cynster + James Glossup
Poskromienie markiza
Mary Cynster + Ryder Cavanaugh

Absurdy i kurioza przedwojennej Polski Remigiusza Piotrowskiego to książka, w której można szukać inspiracji do szerszego, samodzielnego pogłębiania wiedzy na temat poruszonych zagadnień. Oczywiście o ile ktoś przejawia takie chęci. Autor wprowadza czytelnika w świat zdarzeń dziwnych, niedorzecznych, bzdurnych, bezsensownych, zjawiskowych i z naszego punktu widzenia po prostu niejednokrotnie śmiesznych. Zebrany materiał oparł przede wszystkim na materiałach prasowych pochodzących z dwudziestolecia międzywojennego. Z własnego doświadczenia wiem, że studiowanie i przeglądanie starej prasy, co prawda pochlania czas, ale przynosi wielką satysfakcję. Czytanie zachowanych gazet przybliża życie codzienne minionych pokoleń Polaków. Można odnaleźć wspaniałe informacyjne perełki i rzeczywiście niejednokrotnie głośno się roześmiać. Wobec takich zainteresowań, książkę Remigiusza Piotrowskiego czytało mi się szybko i gładko.

Życie towarzyskie w okresie dwudziestolecia międzywojennego kwitło w kawiarniach, restauracjach i wszelkiej maści lokalach gastronomicznych. Autor przywołuje przykłady lokali, które prowadzone były w sposób niechlujny, w których gościły insekty i ze względu sanitarno-higienicznych wprowadzano liczne zakazy handlu (często wykluczające się). Ciekawy jest rozdział poświęcony ludziom, którzy zarabiali na wróżbiarstwie i uprawianiu magii. Autor przybliża również sferę medyczną przedwojennej Polski: warunki w szpitalach, nadzwyczajne wypadki chorób, stosowane metody leczenia przez lekarza i znachora. Poruszona zostaje również kwestia przestępczości (kradzieże, fałszerze, gangi, kanciarze, hochsztaplerzy), ówczesnych afer, skandali i popełnianych zbrodni. W jednej z gazet można było odnaleźć rady dla kobiety, jak pozbyć się nieznośnego męża (!). Mowa jest o panujących zwyczajach, kampaniach prasowych, reklamach, zakupach na ulicznych targowiskach i zapomnianych zawodach (woziwoda, czyścibut, posłaniec, klakier). Interesujący też jest rozdział na temat ówczesnych wynalazków. W latach 1918-1934 zgłoszono ponad czterdzieści pięć tysięcy, z czego opatentowano trochę mniej niż połowę. Dostajemy również przekaz na temat życia kulturalnego i politycznego.

Książka stanowi, więc zbiór odnalezionych w ówczesnej prasie ciekawostek. Trudno się nie uśmiechnąć, jeśli widzi się wzmiankę o świniobiciu w hotelu, które zostało połączone z dancingiem albo czyta reklamę z hasłem przewodnim, że „ból zębów jest karą”. Wiadomości są pogrupowane w jasny i dostępny sposób. Na końcu książki dołączono rozbudowany spis bibliograficzny z wewnętrznym podziałem. Absurdy i kurioza przedwojennej Polski Remigiusza Piotrowskiego zajmująca i niebanalna propozycja lektury.

Remigiusz Piotrowski, Absurdy i kurioza przedwojennej Polski, wydawnictwo PWN, wydanie 2016, okładka twarda, stron 422.

KONKURS

1. NAGRODA– 1x KSIĄŻKA REMIGIUSZA PIOTROWSKIEGO ABSURDY I KURIOZA PRZEDWOJENNEJ POLSKI.

2. FUNDATOR– WYDAWNICTWO PWN

3. ZASADA - WPIS POD POSTEM LUB NA FB STRONY WYRAŻAJĄCY CHĘĆ PRZECZYTANIA KSIĄŻKI

4. CZAS– DO KOŃCA DNIA 18 LISTOPADA

zapraszam i polecam

Hygge. Klucz do szczęścia Meika Wikinga, dyrektora Instytutu Badan nad Szczęściem w Kopenhadze to książka o moich potrzebach, gustach i zapatrywaniach na życie. Trafiła wiec we właściwe ręce. Do tej pory nie wiedziałam, nie miałam sprecyzowane, że to, co sprawia mi przyjemność wchodzi w skład duńskiego słowa hygge. W polskim języku odpowiednikiem są: przytulność, wygoda, miła atmosfera, błogostan. Mimo, że autor książki podkreśla, że prawdziwą sztuką jest wytłumaczenie, czym jest naprawdę hygge, to moim zdaniem czyni to w sposób w precyzyjny i czytelny. Termin hygge pochodzi od norweskiego słowa charakteryzującego dobrostan, a w języku duńskim pojawił się na początku XIX wieku.

Jak pisze, hygge to odpowiedni nastrój, miła atmosfera, coś, co się doświadcza, a nie rzeczy. To przebywanie z ludźmi, dom, światło świec, rzeczy zrobione z drewna, książki, koce i poduszki, ceramika, przytulne kawiarnie i restauracje, spacery, obserwowanie gwiazd, czas spędzony w górach czy przy ognisku. Świece są hyggelige, oświetlenie lamp i kominek hyggeling, ulubiony kąt w domu jest hyggektog… Hygge to bycie razem, to spokój i troska o innych, czas spędzony z rodziną i przyjaciółmi w miłej, ciepłej i serdecznej atmosferze. To również moment, gdy po ciężkim wysiłku mamy czas na odpoczynek. To również czas, gdy w samotności, opatuleni kocem, ubrani w ulubione, domowe rzeczy, delektujemy się herbatą i książką. Kawa, ciasto, dżemy i czekolada jest również hyggeling. Jest czymś przyjemnym, poprawia nam samopoczucie. W ubiorze liczy się swoboda i moje ulubione swetry, szale, kardigany, a nawet para ciepłych, wełnianych skarpet. Chwila najbardziej hyggelige to taka, której podstawa jest luz i swoboda. To swojskie otoczenie, brak pośpiechu, luksusu i ekstrawagancji. Warto skupić się na budowaniu więzi: wyłączyć komórkę, wyciągnąć gry planszowe, planować wieczory telewizyjne. Warto też uprawiać sport, jeździć na rowerze, przygotowywać piesze wycieczki, przyjęcia i zabawy z dziećmi. Najbardziej hyggeling czas w roku to Boże Narodzenie. Autor pisze, że w żadnej innej porze roku Duńczycy nie mówią o hygge tak często.

s. 126

Hygge. Klucz do szczęścia Meika Wikinga to książka, która zwraca uwagę na to, co w życiu jest najważniejsze: doświadczanie wspólnie chwil, budowanie więzi, czerpanie radości z danego każdego dnia. Według Europejskiego Sondażu Społecznego Duńczycy są najszczęśliwszymi ludźmi w Europie. Teraz już wiem, dlaczego. Jak najbardziej polecam, bo to absolutnie nie jest przereklamowana książka.

Meik Wiking, Hygge. Klucz do szczęścia, Wydawnictwo Czarna Owca, wydanie 2016, tłumaczenie: Elżbieta Frątczak - Nowotny, oprawa twarda, stron 288.

Prawie minął rok od ukazania się na blogu opinii na temat książki autorstwa Araela Zurliego o Wojciechu Kossaku. Obecnie nakładem Wydawnictwa Iskry ukazała się kolejna pozycja biograficzna tego autora, poświęcona tym razem Gabrieli Zapolskiej (1857-1921), właściwie Gabrieli Stefani Marii z domu Piotrowskiej. Wspominam o książce poświęconej Wojciechowi Kossakowi, bowiem układ jest podobny: krótkie rozdziały rozdzielone zakresem dat, a wewnątrz nich, jeszcze mniejsze rozdzielenia czynione tu poprzez gwiazdki. Z tego też względu Szkło i brylanty jest wydaniem czytelnym. Na odbiór książki wpływa również styl i świadomość autora, który niejednokrotnie poprzez analizę sytuacji i zdarzeń, odszyfrowuje uczucia Gabrieli Zapolskiej. Nie jest to pozycja ani nudna, ani zgaszona. Niewątpliwie charakteryzuje się swoistym blaskiem i świeżością spojrzenia autora na życie Gabrieli Zapolskiej.

Autor dokonuje opisu jej barwnego życia, który przeplatany jest streszczeniami dzieł. Jednocześnie wskazuje, które elementy zawarte w jej utworach to wątki autobiograficzne, mające charakter osobistych przeżyć. Arael Zurli przedstawia elementy, które miały wpływ na rozwój pasji teatralnej Gabrieli, jej debiut sceniczny i ten, w roli pisarki. Mamy również możliwość przeczytania opinii na temat jej gry aktorskiej i recenzji, jakie ukazywały się w prasie po wydaniu kolejnego utworu. W książce znaleźć można również fragmenty korespondencji Zapolskiej.

Wraz z kolejnymi etapami rozwoju pracy w sferze zawodowej, czytelnik poznaje szczegóły życia prywatnego: małżeństwo z Konstantym Eliaszem Śnieżko – Błockim, którego poślubiła mając osiemnaście lat; opuszczenie męża i zerwanie stosunków z rodziną; krótki związek z Marianem Gawalewiczem; narodziny córki i jej losy; ubóstwo; choroby i momenty przepracowania; kuracje; podróże za pracą i pobyt w Paryżu; pracę w roli tłumacza; nawiązane kolejne romanse; małżeństwo z malarzem Stanisławem Janowskim; ostatnie lata życia. Jednocześnie autor analizuje niewyjaśnione elementy z życia Zapolskiej (np. czy ze związku z Konstantym Śnieżko - Błockim były dzieci, które potem zmarły, czy też nie; kwestia pozytywnych recenzji odnoszących się do jej gry aktorskiej, które ukazywały się pod różnymi pseudonimami w czasopismach). Podkreśla, że Zapolska lubiła nowe stroje, biżuterię i miała sentyment do epoki rokoka (zbierała figurki z saskiej porcelany). Przez większą część swojego życia nie miała stabilnej sytuacji finansowej.

Z drugiej strony książka szeroko przedstawia tło obyczajowe i kulturowe epoki, w której przyszło jej żyć. Znaleźć tu więc można kwestie odnoszące się do panującej mody, pensje w teatrze, zawód wizażysty w Paryżu, stosunek mężczyzn do kobiet (Zapolska miała być wrogo nastawiona do działalności emancypantek), ówczesne opinie na temat kobiet - aktorek; nowe prądy w Krakowie pod koniec XIX wieku i przede wszystkim charakterystykę życia teatralnego.

Autor prezentuje czytelnikowi biografię ambitnej i pracowitej kobiety, o dość niełatwym, porywczym i niespójnym charakterze. Jej życie obfitowało w skandale, rozczarowania, kłótnie, niewygody, a ona sama uchodziła za ekscentryczkę. Zawodowo notorycznie była niedoceniana.

Czytając Szkło i brylanty nie sposób się nudzić. Książka posiada swój rytm, zmienny, szybki i wzbudzający zainteresowanie. Warto nadmienić, że w pozycji odnaleźć można również kalendarium ważniejszych wydarzeń z życia Gabrieli Zapolskiej, indeks osób oraz bibliografię. Lektura godna polecenia.

Arael Zurli, Szkło i brylanty. Gabriela Zapolska w swojej epoce, Wydawnictwo Iskry, wydanie 2016, okładka twarda z obwolutą, stron 508.

* Wojciech Kossak. Malarz polskiej chwały.

Warleggan to czwarty (z dwunastu) tom w kolejności wchodzący w skład Sagi Rodziny Poldarków. To również następna powieść, która wzbudziła we mnie ogromne emocje. W ogóle nie wiem jak to jest możliwe, ale Winston Graham wraz z pojawieniem się kolejnych tomów na rynku wydawniczym za każdym razem podnosił postawioną wcześniej poprzeczkę. Powieść obejmuje wydarzenia z lat 1792-1793.

przestawienie cyferek, dla spostrzegawczych ;)

W dalszym ciągu Ross Poldark jest zadłużony i musi walczyć o przetrwanie. W Namparze żyją bardzo oszczędnie, a Ross stara się zdobyć dodatkowe środki finansowe. Pozycja i wpływy rodziny Warlegganów rosną w okolicy coraz bardziej. Ross ciągle wspomina słowa Marka przed wyjazdem na temat nieczynnej kopalni Wheal Grace (patrz tom pierwszy: ukrywał się w niej po śmierci Karen). Chcąc uwolnić się od George’a Warleggana, Ross sprzedaje swoje udziały w kopalni Wheal Leisure i decyduje się na spółkę ze swoim bratem stryjecznym Francisem. Dodatkowe wpływy osiąga od czasu do czasu dzięki udostępnianiu zatoczki do przeładunku nielegalnego towaru. Niespodziewany ratunek przychodzi również od „anonimowego darczyńcy”.

Verity jest nadal bardzo szczęśliwa z Andrew. O ile jednak szybko przekonała swojego pasierba do siebie, trudniej już jest z pasierbicą. Elizabeth coraz bardziej otwarcie zaczyna adorować zakochany w niej Warleggan. Demelza też będzie miała swojego adoratora, a małżeństwo z Rossem jest pełne wzlotów i upadków. Podobnie zresztą jak przeżycia doktora Dwighta Enysa i panny Caroline Penvenen. Postępowaniem Rosa wobec żony można być głęboko rozczarowanym. Zawodzi, ale bohaterowie popełniają błędy i może to stanowić swoistą lekcję. Trudno to jednak znieść na spokojnie. Demelza z kolei dojrzewa, staje się twarda, nieustępliwa i pokazuje pazurki. Całym sercem byłam po jej stronie. Na pewno nie jestem fanką Elizabeth, więc nie mam zamiaru poświecić jej tu uwagi. Koniecznie przeczytajcie książkę, wówczas zrozumiecie, co tak szarpało wewnętrznie bohaterami. Piękny styl i wspaniałe tłumaczenie.

Bardzo poruszająca książka o zakrętach prawdziwej miłości i wymyślonych ideałach. W tle zaś tło społeczne i historyczne Kornwalii, reszty Anglii i Francji. Coś niesamowitego! W dodatku teraz mam możliwość na bieżąco porównywać losy książkowych bohaterów z serialowymi. Wiadomo już, że będzie trzeci sezon Poldarka w przyszłym roku. Bezapelacyjnie polecam.

Winston Graham, Warleggan, wydawnictwo Czarna Owca, wydanie 2016, tytuł oryginalny: Warleggan, tłumaczenie: Tomasz Wyżyński, cykl: The Poldark Saga, tom 4, oprawa miękka, stron 488.

The Poldark Saga - wersja polska
1. Ross Poldark.( 2016)
2. Demelza. (2016)
3. Jeremy Poldark.(2016)
4. Warleggan. (2016)
5. Czarny Księżyc.
6.Cztery Łabędzie.
7. Fala gniewu.
8. Przybysz z morza.
9. Taniec młynarza.
10. Puchar miłości.
11. Pogięta szpada.
12. Bella Poldark.

Stosy są tylko dwa, ale bardzo satysfakcjonujące i przaśne w objętości :)

z 15 listopada 2016

Armadale od Wydawnictwa MG
Szkło i brylanty. Gabriela Zapolska w swojej epoce od Wydawnictwa Iskry
Warleggan i Hygge klucz do szczęścia - od Wydawnictwa Czarna Owca

z 30 listopada 2016

Sekretna miłość i Kochając Rose Stephanie Laurens - od wydawnictwa BIS

Matki Wielkich PolakówBarbary Wachowicz - od Business & Culture

Zwierciadło komplementówEloisy James, Trzy twarze damy Sarah MacLean oraz Marzenie Lady Jenny Grace Burrowes - zakupy własne

z pozdrowieniami

Grudzień zaczynam od literatury dziecięcej, bowiem niedługo przecież Mikołajki, a potem trzeba już szykować prezenty na Boże Narodzenie. Jedną z fantastycznych książek prezentuje wydawnictwo Czerwony Konik. To kolejna pozycja tego wydawnictwa, do której pewnie będę z synem wracać. Przy okazji syn zażyczył sobie na nowo powtórzyć książki związane z urodzinami Prosiaczka. Autorką tekstu jak i wspaniale uzupełniających go ilustracji jest Ola Woldańska - Płocińska. Wszystko jest nieskomplikowane i proste, a karty książki są grube i podatne na wszelkie przeciwności małych rączek (karton). Widoczna tez jest zabawa czcionkami i wielkością liter. Być może w tym tkwi sekret przyciągania w oczach dzieci. Nawet w ilustracjach zastosowano podstawową gamę barw.

Tym razem Prosiaczek odwiedza z wujem sklep z zabawkami. Najbardziej interesuje ich dział z samochodami. W ten sposób poznajemy różnego autoramentu pojazdy. Warto zwrócić uwagę.

Ola Woldańska - Płocińska, Prosiaczek i pojazdy, wydawnictwo Czerwony Konik, wydanie 2016, ilustracje: Ola Woldańska - Płocińska, stron 20 z okładką (karton).

... stuknęło blogowi 3 grudnia czyli wczoraj :)
Dziękuję ...

Dzięki tej książce w końcu sprawdziłam, w jakim cyklu usytuować Utalentowanego Pana Montague.Tak jak Kochając Rose przynależy do serii związanej z detektywem Barnabą Aidarem. Cykl Casebook of Barnaby Aidar narodził się na gruncie powiązań książek o członkach rodziny Cynster. W cyklu oprócz trzech podstawowych książek pojawiły się jeszcze powieści oznaczone jako 1,5 i 2,5. Śledztwa prowadzą Barnaby Adair i Penelopa Ashford, Basil Stokes i Griselda (to część 1,5) oraz Will Montague i Violet Matcham, bohaterowie poszczególnych powieści. W Kochając Rose spotykamy te pary po raz kolejny.

Mówiąc szczerze byłam zaskoczona fabułą powieści, która obraca się wokół postaci będącej w innej książce (choć nie wiem czy nie książkach) czarnym charakterem. To Malcolm Sinclair, złoczyńca, który wykorzystywał ludzi do własnych celów. Nikt nie zginął z jego ręki, ale działania, jakimi kierował doprowadziły pośrednio do śmierci kilku osób. W prologu znaleźć można nawiązanie do książki, w której Malcolm zmienia swoje nastawienie i decyduje się na skok z mostu nad wodospadem. W wyniku upadku doznaje wielu poważnych obrażeń. Zostaje odnaleziony i dzięki bratu Rolandowi, infirmarzowi klasztoru w Lilstock, powraca do zdrowia. Malcolm Sinclair umarł jednak dla świata, teraz narodził się Thomas Glendower.

Kolejne pięć lat mężczyzna spędza w klasztorze, uczestniczy w życiu codziennym braci, zyskuje poszanowanie dla pracy rąk ludzkich i przede wszystkim rozmyśla. Swoje stare, biznesowe atuty wykorzystuje od tej pory w szlachetnych celach. Przejmuje między innymi zarządzanie funduszami klasztoru i poprzez udane inwestycje skutecznie je pomnaża. Thomas rozumie, że dostał drugą szansę w życiu i pragnie to należycie wykorzystać. Nie ma jednak celu i czuje, że powinien w końcu wyruszyć w drogę. Opuszcza klasztor i udaje się do położonej w Kornwalii posiadłości Bridge Manor, jedynej, którą zakupił wiele lat temu, jako Thomas Glendower. Nieruchomość była zadbana i pod stałą opieką. Gdy jednak przyjeżdża do swojego domu, zamiast starszego małżeństwa Gattingów, zastaje na miejscu młodą wdowę z dwójką dzieci. Thomas przystaje na ich obecność, a nawet nie wytycza granic istniejących między właścicielem domu a służbą. Zachowanie podejrzliwej Rose bardziej pasuje mu do damy, niż gospodyni. Nie naciska jednak, aby uzyskać właściwe odpowiedzi na gnębiące go pytania. On też ma tajemnice. Upływający czas i przyciąganie sprzyja jednak zbliżeniu. Pomiędzy Thomasem i Rose powstaje silna więź, a wkrótce mężczyzna odkrywa swój poszukiwany cel.

Pierwsze rozdziały opowiadające o życiu Thomasa w klasztorze oraz o pobycie w Bridge Manor są wciągające i czytelne. Potem mamy zagęszczenie bohaterów i poprowadzenie szczegółowego śledztwa przez Adaira, Stokesa i Montague’go wraz z towarzyszącymi im żonami. Thomas, jako bohater romansu historycznego nie jest ideałem ani z charakteru ani z wyglądu. Stephanie Laurens pokazała wewnętrzną przemianę bohatera, brak pewności, walkę z demonami przeszłości. Ciało Thomasa w wyniku wypadku uległo zniekształceniu, trwałym bliznom i nigdy nie miało wrócić do pełnej sprawności. Ciekawa książkowa postać.

Kochając Rose byłam więc pozytywnie zaskoczona, bowiem to książka zupełnie odbiegająca od powieści z cyklu o Cynsterach. Na pierwszym planie przedstawiona jest wewnętrzna transformacja Thomasa. Dopiero na drugim miejscu usytuowałabym historię miłosną, mimo że Rose była również w jakiś sposób jedną z przyczyn tej przemiany. Styl opisywania przez Laurens scen miłosnych jest jednak bardzo kwiecisty, przesadzony, pełen niepotrzebnych obrazów i momentami śmieszny. Dla mnie zbędne strony. Książka mogłaby się obronić i bez nich, bowiem bardzo dobrze została nakreślona przez autorkę kryminalna tajemnica i ścieżki prowadzące do jej rozwikłania. Historię określiłabym nawet jako intrygującą.

Stephanie Laurens, Kochając Rose, wydawnictwo BIS, wydanie 2016, tytuł oryginalny: Loving Rose: The Redemption of Malcolm Sinclair (2014), przełożyła Magdalena Sikorska, cykl: Casebook of Barnaby Adair, tom 3, okładka miękka, stron 448.

Casebook of Barnaby Adair

Where the Heart Leads (2008) ---- Polska (2009) Za głosem serca
1.5 The Peculiar Case of Lord Finsbury’s Diamonds (2014)
The Masterful Mr.Montague (2014) - ----Polska (2015) Utalentowany Pan Montague
2.5 The Curious Case of lady Latimer’s Shoes (2014)
Loving Rose: The Redemption of Malcolm Sinclair (2014) -----Polska (2016) Kochając Rose

Gdy wiarołomca powraca to druga cześć wchodząca w skład cyklu Książęcych Detektywów. Przyznam się, że wyczekiwałam pojawienie się tej książki na rynku wydawniczym (nota bene w przyszłorocznych zapowiedziach wydawnictwa BIS można już znaleźć trzecią część cyklu). Po raz kolejny moja intuicja nie zawiodła, bowiem Sabrina Jeffries świetnie nakreśliła fabułę powieści.

W 1818 roku dwudziestoletni Victor Cale poślubił osiemnastoletnią, niewinną i słodką Isabelle, która od ojca zegarmistrza przyswoiła sobie wiedzę na temat oprawy szlachetnych kamieni. Dziewczyna miała nie tylko fach w rękach, ale i talent, który skrzętnie pragnęło wykorzystać małżeństwo Hendrixów. Młoda Isa pozwoliła się omamić chciwym krewnym, stworzyła imitację królewskich diamentów, a jedna noc wpłynęła na losy jej małżeństwa.

Dziesięć lat później Victor, który został odnaleziony przez swego kuzyna księcia Layonsa (zob.: Czego pragnie mężczyzna), od paru miesięcy mieszkał w Londynie i pracował z detektywami, którzy zyskali przydomek „książęcy”. Nadal jednak przygnieciony jest brzemieniem wydarzeń z przeszłości. Od Doma i Tristana otrzymuje sprawę zleconą w Edynburgu przez lady Lochlaw martwiącą się o matrymonialne plany swojego syna wobec starszej, samodzielnej i w dodatku pracującej Sophie Franke. Intuicja oraz znane mu nazwisko podpowiada Victorowi, że w końcu trafił na ślad swojej poszukiwanej żony. Pierwsze spotkanie iskrzy od emocji, bowiem okazuje się, że Isa zmieniła się nie tylko zewnętrznie. Wzajemne oskarżenia o porzucenie, brak zaufania z jednej i drugiej strony oraz skrywane tajemnice i rodzinne niedopowiedzenia, wpływają na stosunki między małżonkami. W gniewie i oburzeniu żądają wyjaśnień, a nie wszystko można opowiedzieć gładko. Victor i Isa są jednak teraz dojrzalsi, potrafili ze swojego postępowania wyciągnąć odpowiednie wnioski, dążą do poznania prawdy, a w obliczu wspólnego wroga muszą działać razem. Finał emocjonujący.

Przedstawione losy Isabelli i Victora są jak najbardziej prawdopodobne. Każde z nich wierzyło w znaną wersję wydarzeń, a gorycz i rozczarowanie nasilała się z biegiem lat. Isabelle jako młoda dziewczyna w obliczu zagrożenia, okazała się zaradna, pracowita, silna i prawa. To ciekawe, jak talent i umiejętności mogą być wykorzystane z niewłaściwych i nikczemnych powodów. Życie Victora w ogóle nie rozpieszczało, a mimo to nie był gorzki, co najwyżej cyniczny. Oprócz historii Isy i Victora, autorka dobrze nakreśliła postacie drugoplanowe. Adorator młodej i kreatywnej jubilerki jest nieco ciapowaty i niezdarny, ale bardzo sympatyczny. Wstydliwość panny Gordon roztkliwia, a w dodatku pojawiają się Dom i Tristan. Mamy też małą zapowiedź trzeciej części cyklu.

Ogromnie lubię książki Sabriny Jeffries, a owa seria sprawia mi totalną radość. W powieści Gdy wiarołomca powraca mamy miłość, zagadki, rodzinne tajemnice, podejrzliwość i zdrady. Jedyny mankament to wyczuwalna bezosobowość w scenach miłosnych. Po dziesięciu latach takie nijakie i nie pasujące do całości. Humor dozowany jest w sporych dawkach. Powieść jest ciekawą propozycją w ramach romansu historycznego, zalecaną również dla zwolenników drugiej szansy, wielkich nieporozumień, konfliktów w związkach i oczywiście ze szczęśliwym zakończeniem.

Sabrina Jeffries, Gdy wiarołomca powraca, wydawnictwo BIS, wydanie 2016, tytuł oryginalny: When the Rogue Returns, tłumaczenie: Dorota Jankowska- Lamcha, cykl: Książęcy detektywi, tom 2, (The Duke's Men, #2) okładka miękka, stron 372.

Cykl Książęcy detektywi:
1. Czego pragnie mężczyzna (Polska 2016)
Maximilian Cale, książę Layons + Lisette Bonnaud
2. Gdy wiarołomca powraca (Polska 2016)
Victor Cale + Isa Cale (Sophie Franke)
3. Jak uwodzi drań
4. Gdy wicehrabia się zakocha

O wersji oryginalnej na stronach autorki

Właściwie książki jeszcze nie skończyłam czytać, bo to tomiszcze, ale pomyślałam sobie, że warto byłoby krótko zaprezentować ją Wam przed świętami. Może Ktoś z Was poszukuje właśnie takiego prezentu? Matki Wielkich Polaków Barbary Wachowicz byłyby właściwszym wyborem, zwłaszcza dla tych, którzy silnie przywiązani są do kultywowania polskiej tradycji, historii i dorobku w sferze literatury. To książka napisana z wielkim polotem i lekkim piórem. To pewien rodzaj gawędy nacechowanej romantyzmem, nostalgią, sentymentalizmem, szacunkiem do przeszłości. Nie ma tu pośpiechu, a czytelnik odnajdzie spokój i pełne wyciszenie.

Barbara Wachowicz ukazała w książce sylwetki Matek i ich role w procesie wychowania i kształtowania osobowości dzieci, które w przyszłości miały zapisać się na kartach historii. To Teofila z Daniłłowiczów Sobieska - matka Jana III Sobieskiego, Tekla z Ratomskich Kościuszkowa - matka Tadeusza Kościuszki, Barbara z Majewskich Mickiewiczowa - matka Adama Mickiewicza, Salomea z Januszewskich Słowacka - matka Juliusza Słowackiego, Tekla Justyna z Krzyżanowskich Chopin - matka Fryderyka Chopina, Stefania z Cieciszowskich Sienkiewiczowa - matka Henryka Sienkiewicza, Józefa Kasprowiczowa - matka Jana Kasprowicza, Józefa Żeromska - matka Stefana Żeromskiego, Maria Kossakowa - matka Lilki Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Stefania z Zieleńczyków Baczyńska - matka Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. To historia znanych postaci poznawana z perspektywy Matek. W tle pojawiają się ojcowie i rodzeństwo.

Autorka przywołuje fragmenty dokumentów, korespondencji, zachowanych wspomnień, dzienników oraz odwołuje się do badań historyków zajmujących się poruszanymi tematami. Z drugiej strony cytowane są fragmenty utworów literackich. Autorka odtwarza życie każdej z wybranych bohaterek, małżeńskie losy, przyjście na świat kolejno dzieci, wychowanie i edukację, zainteresowania latorośli, podróże. Poznajemy miejsca zamieszkania i miejsca związane z narodzeniem Wielkich Polaków, tryb życia codziennego i w momencie przyjmowania gości. W opowieściach znaleźć można również rys genealogiczny i spojrzenie na losy przodków. Narodzenie, chrzciny, choroby, śmierć, śluby, miłość i jej brak, testamenty, ambicje polityczne bliskich i osobiste tragedie rządziły niejednokrotnie życiem bohaterek książki.

W książce znaleźć można zarówno zdjęcia archiwalne (listy, grafiki, fotografie rodzinne, pomniki, obrazy, metryki etc.) jak i wykonane współcześnie przez autorkę. Nie ma, co prawda przypisów i z konstrukcją niektórych podpisów pod zdjęciami nie zgadzam się w pełni, ale zamysł i jego wynik jest bardzo dobry. Na końcu książki odnaleźć można bibliografię opracowaną osobno do każdego rozdziału. Jest też indeks nazwisk. Książka w twardej oprawie i szytymi kartkami otrzymała wewnątrz wspaniałą czarno-białą oprawę graficzną. Warto zwrócić uwagę.

Barbara Wachowicz, Matki Wielkich Polaków, wydawnictwo Muza, wydanie 2016, okładka twarda, stron 652.

Październikowe.

Julia Quinn, Jeden pocałunek.

Sarah MacLean, Uwodziciel bez szans.

Sarah MacLean, Przyjaciel z dzieciństwa.

Małgorzata Gutowska - Adamczyk, Fortuna i namiętności. Zemsta.

Lechosław Herz, Podróże po Mazowszu.

Bożena Fabiani, Stary Testament w malarstwie.

Stephanie Laurens, Gdy miłość zaskoczy.

Adrienne Basso, Smak skandalu.

Stephanie Laurens, Poskromienie markiza.

Remigiusz Piotrowski, Absurdy i kurioza przedwojennej Polski.

Meik Wiking, Hygge. Klucz do szczęścia.

Arael Zurli, Szkło i brylanty. Gabriela Zapolska w swojej epoce.

Winston Graham, Warleggan.

Listopadowe.

Ola Woldańska - Płocińska, Prosiaczek i pojazdy.

Osiem.

Stephanie Laurens, Kochając Rose.

Sabrina Jeffries, Gdy wiarołomca powraca.

Barbara Wachowicz, Matki Wielkich Polaków.