Ta niewielka książeczka przybliża postać Sługi Bożej Matki Elżbiety Róży Czackiej (1876-1961). Urodzona w Białej Cerkwi na Ukrainie była szóstym z siedmiorga dzieci Zofii z domu Ledóchowskiej i Feliksa Czackiego. Hrabianka. W 1882 r. rodzice Róży zamieszkali na stałe w Warszawie, w pałacu Krasińskich, a po latach przeprowadzili się do własnego pałacyku przy ul. Nowozielnej.
Od dzieciństwa miała problemy ze wzrokiem, który ostatecznie straciła w wieku 22lat po upadku z konia. Od dzieciństwa też była osobą religijną. Na jej życie duchowe wpływ miała jej babka Pelagia z Sapiehów Czacka. Gdy Róża straciła wzrok nie poddała się, ale nadal się kształciła. Uczyła się alfabetu Braille’a, podróżowała po Europie, a w 1911 r. zakłożyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. Lata I wojny światowej spędza u brata Stanisława Czackiego w Żytomierzu na Wołyniu. Wówczas zaczęła prowadzić życie pełne ubóstwa i umartwień. 15 sierpnia 1917 r. jako siostra zakonna Elżbieta składa śluby wieczyste w III Zakonie św. Franciszka. Po powrocie do Warszawy stara się o pozwolenie na założenie nowego zgromadzenia i uzyskuje zgodę. Pod koniec 1918 r. zaczyna istnieć jako Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Jego charyzmatem staje się służba ludziom niewidomym. Opiekunem Zgromadzenia zostaje ks. Władysław Korniłowicz. W książeczce zostaje również przybliżona jego postać.
Autorka przedstawia dzieło Lasek w Polsce i na świecie. Wiele miejsca poświęcone zostaje charakterystyce duchowości Matki Elżbiety Róży Czackiej. Mowa jest o wierze, cierpieniu, modlitwie. Autorka przytacza fragmenty korespondencji Matki. W książeczce odnaleźć można rozważania różańcowe i drogę krzyżową. Na końcu zaś kalendarium życia Marki Czackiej, bibliografię oraz przypisy. Brakuje mi w tej pozycji tylko fotografii, ale od czego jest internet.
Dorota Mazur OV, Matka Elżbieta Róża Czacka. Życie, duchowość, modlitwy, wydawnictwo eSPe, wydanie 2021, oprawa miękka, stron 118.